Άγιος Γεώργιος και δράκος

   Ο ήρωας ή  θεός (στην εικόνα ο Απόλλωνας) που σκοτώνει δράκο ήταν αγαπημένο θέμα στην παγκόσμια μυθολογία. Σουμεριακά ανάγλυφα παριστάνουν τη μάχη του θεού του ουρανού με το δράκο του σκότους. Αιγυπτιακές τοιχογραφίες εικονίζουν ένα θεό να σκοτώνει με το δόρυ του το δράκο Απόφι. Η ελληνική μυθολογία είναι γεμάτη δρακοκτονίες. Ο Ηρακλής, βρέφος ακόμη, έπνιξε δύο πελώρια φίδια. Ο Δίας σκότωσε το φοβερό δράκο Τυφώνα. Ο Περσέας σκότωσε το θαλάσσιο δράκο που απειλούσε να καταβροχθίσει τη βασιλοπούλα Ανδρομέδα. Ο Απόλλωνας σκότωσε το δράκο Πύθωνα στους Δελφούς κι έφερε τη λατρεία των ουρανίων θεών καταργώντας τη λατρεία των χθονίων. Το μύθο του Περσέα και της Ανδρομέδας αντέγραψε η διήγηση για τον Άη-Γιώργη και το δράκο γύρω στο 12^ο αιώνα (ως τότε ο άγιος εικονιζόταν πεζός). Τον 9^ο αιώνα ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως  Νικηφόρος Α΄ είχε αποδοκιμάσει ως «τερατώδεις λήρους» και «φλυαρίας ανάμεστα» τα θαύματα που αποδίδονταν στον άγιο. Όμως η μυθοπλαστική λαϊκή φαντασία συνέχισε απτόητη το έργο της κατασκευάζοντας ίδιους θρύλους ακόμη και για το μέγα Αλέξανδρο (ο Αλέξανδρος και το καταραμένο φίδι) και για άλλους ήρωες και μεσαιωνικούς ιππότες.