ΑΡΤΟΣ ΖΩΗΣ

 

    Ο άρτος ήταν πάντοτε ιερή τροφή, ζυμωμένη με τη θρησκεία, γιατί το ζύμωμα και το φούσκωμά του μοιάζει με μαγική διαδικασία. Απαραίτητο συμπλήρωμα της τροφής από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα,  στηρίζει το σώμα και ταυτόχρονα το συμβολίζει. Οι Έλληνες απέδιδαν αυτό το δώρο στη Δήμητρα (Γη-Μήτηρ= Δημήτηρ), γι αυτό κατά τη γιορτή των θεσμοφορίων  αφιέρωναν μεγάλους άρτους στο ναό της στην Ελευσίνα. Άρτους προσέφεραν και στη λατρεία του Διονύσου κατά τα μεγάλα Διονύσια, καθώς και σε άλλους θεούς. Και ο Χριστός ονόμασε τον εαυτό του «άρτο της ζωής» (Ιωάν. στ΄35, 55), πολλαπλασίασε άρτους κι έδωσε προτεραιότητα στην προσευχή  για εξασφάλιση του «επιούσιου άρτου», παρ’ όλα αυτά όμως ακόμα λιμοκτονούν λαοί από την έλλειψή του κι ας ψάλλουν οι χριστιανοί αδιαλείπτως τα «πατερημά» τους στο βρόντο, δίνοντας προτεραιότητα στην παράνοια.