Μύθοι και αλήθειες

    Η γέννηση του Χριστού σε σπηλιά αντέγραψε γεννήσεις θεών όπως του Δία στο Ιδαίο άντρο της Κρήτης, του Ταμμούζ στη Βηθλεέμ και του Μίθρα, που οι ναοί του είχαν σχήμα σπηλιάς.  Τα   ευαγγέλια κατά Ματθαίο και Λουκά, που αναφέρουν τη Γέννηση, έχουν στοιχεία παραμυθιού, υπερβολές, ανακρίβειες και αντιφάσεις. Γράφουν ότι ο Χριστός γεννήθηκε  κατά την 1^η απογραφή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, που έγινε το 6 μ.Χ!!! Ο Ηρώδης είχε ήδη πεθάνει  από το 4 π.Χ  Και να ήθελε δε θα μπορούσε να κάνει τη σφαγή των νηπίων. Οι συναξαριστές, που  αγαπούν τις υπερβολές, λένε ότι τα σφαγμένα νήπια ήταν 14.000. Ο εβραίος ιστορικός Ιώσηπος γράφει ότι στη Βηθλεέμ και τα περίχωρα κατοικούσαν τότε γύρω στα 1000 άτομα.  Αν είχε γίνει  βρεφοκτονία, τα θύματα θα ήταν 30-40 το πολύ. Οι θεολόγοι προφασίζονται ότι τα ευαγγέλια δεν είναι ιστορικές πηγές, αλλά περιέχουν συμβολισμούς, όπως ο αριθμός 14.000, πολλαπλάσιο του ιερού αριθμού 7. Αν το δεχτούμε, όλος ο μύθος των Χριστουγέννων αποδεικνύεται συμβολικός και όχι ιστορικό γεγονός.
Το λογοτεχνικό στοιχείο που κυριαρχεί μέσα στα παραμύθια είναι η υπερβολή. Σκοπός της είναι να θαμπώσει το παιδικό μυαλό και να το παραπλανήσει, ώστε να πιστέψει πως μπορούν να γίνουν αληθινά τα πιο αφύσικα πράγματα .. Η αλήθεια όμως δε χρειάζεται σχήματα λόγου για να γίνει πιστευτή, γι αυτό η επιστημονικά γραμμένη ιστορία αποφεύγει τα λογοτεχνικά στολίδια, που την παραμορφώνουν και κυρίως τις υπερβολές. Στη χριστιανική διδασκαλία οι υπερβολές είναι κανόνας, γιατί απευθύνεται σε μυαλά ενήλικων νηπίων