Χριστιανική διάλεκτος

Ασάφεια, φλυαρία, πομπώδες ύφος, εξεζητημένες λέξεις, γλυκανάλατες εκφράσεις, απίθανες υπερβολές, δουλοπρέπεια, φαρισαϊσμός και κατασυκοφάντηση των αντιφρονούντων είναι τα κύρια γνωρίσματα της χριστιανικής διαλέκτου. Ο χριστιανικός λόγος επιδιώκει να προκαλέσει δέος  και να θαμπώσει με φανφάρες, που καλύπτουν έντεχνα την κενότητα νοήματος. Ο Παύλος  ομολογεί  τη «μωρία του κηρύγματος», που για τα χριστιανικά μυαλά είναι θεϊκή σοφία. Μεγαλόστομες εκφράσεις όπως: «περιπόθητοι εν Χριστώ αδελφοί»,  «μέγα και παράδοξον θαύμα»,  «ο ουρανομήκης στύλος της εκκλησίας», «ο χρυσορρήμων διδάσκαλος», «η πανεύφημος νύμφη Χριστού», «την πλάνην κατήργησεν», «τον τύραννον κατήσχυνε», «τον διάβολον κατήργησε», «την υφήλιον κατηύγασεν»… Λεκτικά πυροτεχνήματα, όπως «η απαστράπτουσα προσωπικότης», «η έννοια της βουλήσεως της ελευθερίας του θεού και της αλληλοπεριχωρήσεως…», «ο θεοκεντρισμός και η βιοθεωρία του κυρίου ημών Ιησού Χριστού…», «η προαιωνιότης της θελήσεως του, δια την οποίαν επιλογικά αξίζει να πιθανολογήσω…», «η απύθμενη εις βάθος χριστιανική οντολογία…» Πομφόλυγες (φούσκες) γεμάτες κοπανιστό αέρα:  «η τριχοτόμησις σε πεδίο ύπαρξις…», «το αυτόβουλον βίωμα των θείων προσώπων…», «η αδιασάλευτος πίστις εις την αγαπητικήν σχέσιν πατρός και Υιού…» και παρόμοια λογοτεχνικά τερτίπια    στολίζουν το χριστιανικό λόγο σαν ψεύτικες χάντρες, χρωματιστά γυαλιά και χρυσόχαρτα που θαμπώνουν τα παιδιά και τους αφελείς. Λόγια που  μοιάζουν με φανταχτερή στολή σε αποκριάτικο πανηγύρι, γλυκανάλατα, παχιά, σοφιστικά, παραπλανητικά, απειλητικά… σαν φκιασίδια, πάνω σε παρακμασμένο πρόσωπο μοχθηρής γριάς, που πασχίζει να μην περάσει απαρατήρητη.