Ο Πλάτων έκανε λάθη

Διασκεδαστικό δείγμα λανθασμένης ερμηνείας λέξεων από τον «Κρατύλο» του Πλάτωνα:

 Άνθρωπος:  αναθρεί ά όπωπε (συλλογίζεται όσα είδε)

Ψυχή: από το αναψυχή, ή επειδή  οχεί (μεταφέρει το σώμα) ή από το φύσιν έχει (συγκρατεί τη φύση)

Ουρανός: από το ορώ άνω

Ανήρ και ανδρεία: από το άνω ροή 

Εστία: από το εσσία= ουσία των πάντων ή  από το ώσις (ώθηση), ωσσία (αιτία κίνησης των όντων).

Ποσειδών: από το ποσίδεσμος: επειδή η θάλασσα είναι δεσμός των ποδιών του ή –αλλάζοντας το σ με λλ: ο πολλά ειδών (γνωρίζει πολλά) ή ο σείων, με προσθήκη του π και του δ, επειδή προκαλεί σεισμούς.

Ήλιος: άλιος στα δωρικά, επειδή αλίζει (συγκεντρώνει τους ανθρώπους) ή ειλεί (περιφέρεται γύρω από τη γη!) ή αιολεί (δίνει χρώμα σε ότι γεννά η γη).

Μην (μήνας) από το μείς- μειούσθαι, που δηλώνει μείωση.

Φρόνησις: φοράς και ρου νόησις ή φοράς όνησις.

Γνώμη: γονής (γέννησης) νώμησις (σκέψη)

Νόησις:  του νέου έσις (επιθυμία)

Επιστήμη: επεϊστήμη, επειδή η ψυχή έπεται (ακολουθεί τα πράγματα)

Αγαθόν: αγαστόν του θοού, επειδή τα όντα πορεύονται άλλα γρήγορα (θοά) και άλλα αργά

Δίκαιον: δια-ιόν (διέρχεται και διευθύνει το παν). Το κ προστέθηκε χάριν ευφωνίας.

Τέχνη: έξις του νου

Κακία: το κακώς ιόν

Δειλία: δεσμός λίαν (της ψυχής)

Αρετή: αειρήτη, αεί ρέει (η αγαθή ψυχή) και αιρετή (προτιμότερη)

Αισχρόν: αεισχορούν= αεί ίσχον τον ρουν (εμποδίζει πάντα την ροήν)

Βλαβερόν:  βουλαπτερούν= βουλόμενον άπτειν τον ρουν

Ζυγόν:  δυογόν=δυοίν ένεκα της δέσεως εις αγωγήν

Ανία: το εμποδίζον του ιέναι

Ηδονή: ηονή= προς όνησιν τείνουσα πράξις

Χαρά:  διάχυσις της ροής (της ψυχής)

Τερπνόν: έρπνουν, έρπει ως πνοή (στην ψυχή)

Ευφροσύνη: ευφεροσύνη, ευ συμφέρεται (η ψυχή)

Έρως: έσρος, εισρέει (στην ψυχή έξωθεν)

Δόξα: (επι)δίωξη της ψυχής

Αλήθεια: θεία άλη (περιφορά του όντος)

Ψεύδος: από το εύδειν (ησυχάζειν)

Ιστορία: ίστησι τον ρουν (σταματά τη ροή)

Αμάθεια: πορεία ομού με τον θεό  ......... 

Τις λανθασμένες αυτές ετυμολογίες δέχονται οι αρχαιόπληκτοι και οι θρησκόληπτοι, γιατί στηρίζουν τις εξωπραγματικές θεωρίες τους. Οι χριστιανοί συγγραφείς τις επαναλαμβάνουν στα συγγράμματά τους, αλλά  ο ίδιος ο Πλάτων  δεν ήταν σίγουρος γι αυτές, επειδή "τα ονόματα των πραγμάτων με τον καιρό αλλάζουν και καθείς τα ερμηνεύει κατά το δοκούν". Οι πλατωνικές παρετυμολογίες στηρίζουν τη θεωρία των ιδεών - αρχετύπων όλων των πραγμάτων, θείων οντοντήτων που υπάρχουν σ’ ένα ουράνιο τόπο, αθάνατες και αμετάβλητες. Και ο μεν Πλάτων δικαιολογείται για την άγνοια της ορθής ετυμολογίας, εφόσον στην εποχή του δεν υπήρχε επιστήμη της Γλωσσολογίας ούτε σοβαρή έρευνα γύρω από την ετυμολογία των λέξεων, οι σύγχρονοι όμως παρετυμολόγοι δεν έχουν καμιά δικαιολογία.