Περιτομή

Η Παλαιά Διαθήκη (Έξοδος, κεφ. Δ, 20-26) αναφέρει ένα περίεργο περιστατικό από τη ζωή του Μωυσή, σχετικό με την περιτομή. Ο Μωυσής  για κάποιο χρονικό διάστημα είχε απομακρυνθεί από την Αίγυπτο και ζούσε κοντά στον πεθερό του Ιοθόρ, στη Μαδιάμ, για ν’ αποφύγει τις συνέπειες, επειδή είχε δολοφονήσει έναν Αιγύπτιο. Όταν αποφάσισε να επιστρέψει   με σκοπό να ξεσηκώσει τους Εβραίους, πήρε μαζί του και την οικογένειά του, τη γυναίκα και τα παιδιά του. Στο δρόμο, ενώ είχαν κατασκηνώσει,  ήλθε «άγγελος κυρίου» και προσπάθησε να τον σκοτώσει. Τότε η γυναίκα του η Σεπφώρα πήρε ένα κεραμίδι κι έκανε περιτομή στο γιό της. Μετά  γονάτισε μπροστά στον άγγελο και του είπε: «έχει σταματήσει το αίμα της περιτομής του γιου μου». Αυτά τα λόγια έκαναν τον άγγελο να ικανοποιηθεί και να φύγει.     Αρχαιολογικά ευρήματα  φαλλών στην αρχαία πόλη της Β. Συρίας Ουγκαρίτ (14^ος-12^ος αι. π.Χ) φέρουν σημάδια περιτομής. Αιγυπτιακές τοιχογραφίες σε τάφους (όπως στην εικόνα πάνω) αναπαριστούν αυτή την πράξη, που είχε θρησκευτικό χαρακτήρα. Μαρτυρίες αρχαίων συγγραφέων π.χ. του Ηροδότου,  βεβαιώνουν ότι η περιτομή ήταν έθιμο στους Φοίνικες, τους Σύρους και άλλους λαούς της Ανατολής. Από αυτά τα στοιχεία γίνεται φανερό ότι οι Εβραίοι αντέγραψαν  αυτό το έθιμο μαζί με πολλά άλλα από τους λαούς  με τους οποίους έρχονταν σε επαφή.

 Ο  Γιαχβέ, όταν  υποσχέθηκε στον 99χρονο Αβραάμ τη Γη της Χαναάν, απαίτησε, για επικύρωση της διαθήκης, να κάνει  περιτομή  κάθε αρσενικού, που ανήκε σ’ αυτόν, από 8 ημερών και πάνω,  με ποινή θανάτου για όποιον δεν ήθελε να την υποστεί (Γένεση ΙΖ 8).  Αυτός ο ακρωτηριασμός του ανδρικού γεννητικού οργάνου θα θύμιζε στο εξής  τη διαθήκη του θεού στους απογόνους του γερο-πατριάρχη  κάθε φορά ουρούν ή γ……. Το βιβλίο της Γένεσης αναφέρει ότι ο Αβραάμ έκανε περιτομή και στον πρωτότοκο γιο του, από την αιγυπτία  δούλη Άγαρ, τον Ισμαήλ, που πρέπει να ήταν τότε 13 ετών, αφού  τον έσπειρε στα 86 του. Όμως  παρακάτω, στο 21^ο κεφάλαιο της Γένεσης, ο Ισμαήλ παρουσιάζεται ως βρέφος, που η μητέρα του η Άγαρ,  η «παιδίσκη» της Σάρρας,  διωγμένη στην έρημο από τη ζηλότυπη κυρά της, σε μια στιγμή απόγνωσης  αφήνει το μωρό της κάτω από ένα θάμνο και στέκεται πιο πέρα, για να μην το δει να πεθαίνει από τη δίψα….. Δεν εξηγεί η θεόπνευστη Γραφή, πώς γίνεται ο Ισμαήλ να εκδιώκεται οριστικά από το τσαντήρι του Αβραάμ σε βρεφική ηλικία και να περιτέμνεται από τον ίδιο σε ηλικία 13 ετών, όταν δεν ανήκε πια στο σινάφι του. Πάντως οι μουσουλμάνοι που καυχώνται ότι ο Ισμαήλ είναι ο προπάτοράς τους, γι αυτό ονομάστηκαν Αγαρηνοί= γιοι της Άγαρ και Ισμαηλίτες, τηρούν σχολαστικά το έθιμο της περιτομής.

 Τα «κείμενα της Ουγκαρίτ» (14^ος -12^ος αι. π. Χ.), που βρέθηκαν  το 1937-1955 στη Β. Συρία, στο λόφο Ρας Σάμρα σε γραφή  σφηνοειδή και γλώσσα σημιτική  - μητέρα της εβραϊκής- φανερώνουν το γεωγραφικό και πολιτισμικό πλαίσιο στο οποίο γεννήθηκε ο ιουδαϊκός μονοθεϊσμός. Η ορθόδοξη ελληνική εκκλησία γιορτάζει την εφαρμογή  του βάρβαρου αυτού εθίμου της περιτομής στον  Ιησού, που οι συμπατριώτες του και τα ετεροθαλή αδέλφια τους οι μουσουλμάνοι το τηρούν μέχρι σήμερα.