Θαυμαστά συμπαντικά φαινόμενα

Η Γη και  τα άλλα ουράνια σώματα ταξιδεύοντας στον ωκεανό του χωροχρόνου προκαλούν κυματισμούς (βαρυτικά κύματα) που απλώνονται προς όλες τις κατευθύνσεις με την ταχύτητα του φωτός. Τα μεγαλύτερα κύματα δημιουργούνται από σώματα μεγάλης μάζας που κινούνται επιταχυνόμενα από εκρήξεις σουπερνόβα και συγκρούσεις μαύρων τρυπών. Τέτοια κύματα προκάλεσε η Μεγάλη Έκρηξη από την οποία γεννήθηκε το  Σύμπαν. Τα βαρυτικά κύματα στην πορεία τους από τη μια τεντώνουν το χώρο κι από την άλλη τον συμπιέζουν, μεταβάλλοντας ανεπαίσθητα τις διαστάσεις των αντικειμένων. Αυτό το φαινόμενο είχε προβλεφθεί το 1916 από τον Αϊνστάιν, που με τη θεωρία της Γενικής Σχετικότητας περιέγραψε τη βαρύτητα ως παραμόρφωση του τετραδιάστατου χωροχρόνου. Στις 14 Σεπτεμβρίου 2015 ανιχνεύθηκαν βαρυτικά κύματα  από σύγκρουση 2 μαύρων τρυπών 1,2 δισεκατομ. έτη φωτός από τη Γη (πείραμα Advanced LIGO στις ΗΠΑ). Η ανίχνευσή τους βοηθά τη μελέτη  βίαιων φαινομένων που δεν είναι ορατά με τα τηλεσκόπια, λόγω σκόνης και άλλων αιτίων που μπλοκάρουν την ακτινοβολία. Άλλο θαυμαστό φαινόμενο είναι ο κβαντικός εναγκαλισμός ή διεμπλοκή, που ερεύνησε η ομάδα Αινστάιν, Ποντόλσκι και Ρόζεν: Δύο σωματίδια που δημιουργούνται μαζί, όταν απομακρυνθούν και ασκηθεί στο ένα κάποια επίδραση, το άλλο αντιδρά ακαριαία. Αυτό απέδειξε ότι όλα συνδέονται με έναν αόρατο ιστό που μεταφέρει πληροφορίες  αψηφώντας χρόνο και απόσταση. Κάποτε όλοι ήμασταν κομμάτι του σωματιδίου που δημιούργησε το Σύμπαν. Τα άτομα του σώματός μας έχουν την ίδια ηλικία με το Σύμπαν,  ανεξάρτητα από τη δική μας σωματική ηλικία. Ένας κοσμικός κβαντικός ιστός τα συνδέει  με άτομα που βρίσκονται εκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Κάθε γνώση που αφορά ένα σωματίδιό μας αποτελεί γνώση και για το κοσμικό ταίρι του, αφού κάποτε οι κυματοσυναρτήσεις τους (σύνολα πληροφοριών) ήταν δεμένες και εξακολουθεί να υφίσταται κάποια μυστηριώδης σύνδεση, έτσι ώστε, όταν διαταράσσεται ένα μέρος της κυματοσυνάρτησης, έχει αντίκτυπο στο μακρινό της κομμάτι. Η ενέργεια που μας συνέδεε με το Σύμπαν, πριν αυτό  αρχίσει να διαστέλλεται, διατηρείται ακόμα στο φαινόμενο της  κβαντικής διεμπλοκής, που διδάσκει την παγκόσμια ενότητα.  Κάθε σωματίδιο ύλης έχει ταίρι ένα σωματίδιο αντιύλης με αντίθετο ηλεκτρικό φορτίο (θεωρία της υπερσυμμετρίας). Όταν σωματίδιο και αντισωματίδιο έρθουν σε επαφή, καταστρέφονται παράγοντας ακτινοβολία. Αυτό θα παθαίναμε κι εμείς, αν τύχαινε να συναντηθούμε και να κάνουμε χειραψία με τον υπερσυμμετρικό εαυτό μας που ζει σε κάποιαν άλλη διάσταση. Τα στοιχειώδη σωματίδια χωρίζονται σε φορείς ύλης: φερμιόνια (κουάρκ και λεπτόνια)  και φορείς δυνάμεων: μποζόνια (φωτόνιο της ηλεκτρομαγνητικής δύναμης, μποζόνια της ασθενούς αλληλεπίδρασης, γλουόνιο της ισχυρής αλληλεπίδρασης και βαρυτόνιο της βαρυτικής δύναμης). Από τα μποζόνια πιο γνωστό είναι το μποζόνιο χιγκς. Οφείλει το όνομά του στον Σκοτσέζο φυσικό Πίτερ Χιγκς (1964). Η ύπαρξή του επαληθεύτηκε στις 4/7/2012 στον επιταχυντή LHC (Large Hadron Collider, Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων) του κέντρου πυρηνικών ερευνών CERN που βρίσκεται στα σύνορα Ελβετίας και Γαλλίας. Το 1993 ο Αμερικανός φυσικός Leo M. Lederman έβαλε τίτλο στο βιβλίο του για το σωματίδιο χιγκς «Το καταραμένο σωματίδιο» (The Goddamned Particle). Ο εκδοτικός οίκος απέρριψε τον τίτλο φοβούμενος αρνητική απήχηση και πρότεινε «Το σωματίδιο θεός» (The God Particle) που καθιερώθηκε.  Το σωματίδιο θεός δίνει μάζα στα άλλα σωματίδια και αυτοδημιουργείται, όπως η σταγόνα από τον ατμό. Τα φωτόνια και τα γλοιόνια που δεν αντιδρούν με το πεδίο Χιγκς δεν έχουν μάζα, όμως τα άλλα σωματίδια κυλώντας στην παχύρρευστη ουσία του γίνονται βαρύτερα και βραδύτερα.