Ύλη και αυτοαντιγραφή

Η θρησκεία απεχθάνεται τον υλικό κόσμο και εξυμνεί έναν άυλο, ουτοπικό κόσμο πνευμάτων. Αγνοεί ότι η ύλη είναι πύκνωμα ενέργειας και τα υλικά αντικείμενα κινούμενοι στρόβιλοι στοιχειωδών σωματιδίων, φορέων ενέργειας. Στο Σύμπαν γίνεται ατέρμονη μετουσίωση του χώρου και του χρόνου σε ύλη και κίνηση. Λίγα γραμμάρια υπέρπυκνης ύλης μπορούν να δημιουργήσουν ένα σύμπαν. Το 90% του Σύμπαντος είναι πλάσμα, κατάσταση της ύλης όπου  ένα αέριο γίνεται πολύ θερμό και χωρίζονται τα άτομα από τα ηλεκτρόνιά τους (ιονισμός). Το πλάσμα αποτελείται από ελεύθερα ιόντα και ηλεκτρόνια, έχει πολύ υψηλή θερμοκρασία και υπάρχει στον  ήλιο, τα άστρα, τους κεραυνούς κ.α.  Πρώτη φάση του Σύμπαντος ήταν η Εποχή της ακτινοβολίας, που χωρίζεται σε περιόδους (Αδρονίων,  Λεπτονίων, Πλάσματος). Ακολούθησε η Εποχή της ύλης, που διανύουμε. Κατά την περίοδο του Πλάσματος η ύλη ήταν ιονισμένη (δεν υπήρχαν ηλεκτρόνια στους πυρήνες των ατόμων) και το Σύμπαν έμοιαζε με θερμό και πυκνό αέριο από πρωτόνια, νετρόνια, ηλεκτρόνια, πυρήνες ελαφρών στοιχείων και ακτινοβολία. Όταν η θερμοκρασία έπεσε στους 3000⁰ Κελσίου, οι πυρήνες συνέλαβαν ηλεκτρόνια και σχημάτισαν άτομα υδρογόνου (75%), ηλίου (25%), δευτερίου, τριτίου, λιθίου και βηρυλλίου. ΄Ετσι επικράτησε η ύλη, κάπου 400.000 χρόνια μετά την έναρξη των διαδικασιών που γέννησαν το Σύμπαν μας.  Από εκείνη την εποχή φτάνει η ακτινοβολία υποβάθρου και την μελετούμε  σαν απολίθωμα του παρελθόντος. Ύλη είναι ο καμπυλωμένος χώρος που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις (ψευτοευκλείδιος χώρος Μινκόφσκι). Τα υλικά αντικείμενα δεν είναι συμπαγή, αλλά ενεργειακά σύννεφα στοιχειωδών σωματιδίων. Στη συμπαντική ισορροπία συμβάλλουν η σκοτεινή ύλη που αποτελεί το 23% του Σύμπαντος και η σκοτεινή ενέργεια (73%). Κάθε δευτερόλεπτο εκατομμύρια σωματίδια σκοτεινής ύλης διαπερνούν κάθε τετραγωνικό μέτρο του κόσμου μας κι εμάς μαζί. Το φως είναι μορφή ύλης. Η χριστιανική Μυστική θεολογία διακρίνει το φως σε κτιστό και άκτιστο [Συμεών Νέος Θεολόγος, Λόγος Ηθικός Ι΄]. Ο θεός των Μυστικών είναι αιώνιο, άκτιστο φως και πυρ,  που αντιλαμβάνονται οι πιστοί με ανατολίτικες πρακτικές (νοερά προσευχή, άσκηση, ομφαλοσκόπηση). Ο αυτόφωτος χριστιανικός θεός από κάποιο σημείο του απείρου, εκπέμπει ακτίνες που ταξιδεύουν στο χωροχρόνο με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός  και  κατακλύζουν τον πστό που περιέρχεται σε έκσταση! Το θεϊκό πυρ είναι κατά τους θεολόγους κόλαση και  παράδεισος ταυτόχρονα. Η ευσεβής φαντασία δημιουργεί άκτιστα φώτα, ενώ στην πεζή πραγματικότητα το φως είναι ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που εκδηλώνεται άλλοτε ως φωτεινό κύμα, άλλοτε ως δέσμη σωματιδίων, των φωτονίων, που είναι κβάντα ενέργειας. Το φως έχει ορμή. Μετατρέπεται σε φερμιόνια (σωματίδια με μάζα) και μποζόνια (συγχώνευση 2 φερμιονίων, σωματίου και αντισωματίου). Το φωτόνιο που δεν έχει μάζα μετατρέπεται σε 2 σωματίδια με μάζα. Σύμφωνα με την αντίληψη ότι τα ορατά υποδηλώνουν τα αόρατα, όπως οι πλατωνικές ιδέες έχουν τα αντίστοιχά τους στον υλικό κόσμο, θα έπρεπε το θείο φως να έχει ορμή και μάζα, να αναλύεται σε φάσμα χρωμάτων, να προκαλεί φθορισμό, φωτοτροπία, φωτοσύνθεση και άλλα φωτοφυσικά φαινόμενα. Η χρστιανική ομολογία πίστεως, γνωστή ως «Πιστεύω», δηλώνει ότι ο θεός είναι φως και ο Χριστός «φως εκ φωτός». Ο θεός επομένως είναι το φως που θέει (τρέχει) με τη μεγαλύτερη ταχύτητα που υπάρχει, περίπου 300.000 χλμ το δευτερόλεπτο. Η ακτινοβολία του από το κοσμικό υπόβαθρο της δημιουργίας  διαπερνά τα χάη. Στα τέλη του 19^ου αι. διαπιστώθηκε το παράδοξο ότι η ταχύτητα του φωτός δεν ακολουθεί τους κλασικούς νόμους της κίνησης. Ο Αινστάιν έλυσε το πρόβλημα με τη Θεωρία της Σχετικότητας, αποδεικνύοντας ότι η ταχύτητα του φωτός είναι ίδια για όλους τους παρατηρητές, με οποιαδήποτε ταχύτητα και αν κινείται ο καθένας. Η θεωρία της Διπλής Σχετικότητας εξαρτά την ταχύτητα του φωτός  από την ενέργεια  των φωτονίων. Π.χ. το μπλε φως αντιστοιχεί σε φωτόνια μεγαλύτερης ενέργειας και τρέχει ταχύτερα από το κόκκινο. Η διαφορά είναι μικρή, αλλά σημαντική για τις πρώτες στιγμές μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, τότε που η θερμοκρασία του σύμπαντος και η ενέργεια των φωτονίων ήταν τεράστια. Το φως, ορατό ή αόρατο, ταξιδεύει στο χωροχρόνο και φωτίζει τις εφήμερες ζωές μας δημιουργώντας την εικόνα του κόσμου με τα χρώματα και τα  σχήματα που αντιλαμβανόμαστε. Σ΄αυτόν τον κόσμο πριν από 3,8 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια εμφανίστηκαν τα πρώτα κύτταρα, που είχαν την ικανότητα της αυτοαντιγραφής. Η ζωή είναι μήνυμα ικανό να αυτοαντιγράφεται. Το Σύμπαν και  η Γη μας  είναι σαν κι εμάς ζωντανοί, αυτοαναπαραγόμενοι οργανισμοί. Με την αναπαραγωγή και αυτοαντιγραφή της ζωντανής ύλης  προκύπτουν απόγονοι κατ’ εικόνα και ομοίωση των γονέων. Κατ' αυτήν τη διαδικασία συμβαίνουν μεταλλάξεις, άλλες βλαβερές και άλλες χρήσιμες για κάθε είδος. Είμαστε ζωικό είδος ηλικίας 150.000 ετών. Το μεγαλύτερο μέρος από αυτό το διάστημα  δεν υπήρχαν θρησκείες. Αυτές εμφανίστηκαν πριν από 10.000 χρόνια περίπου.  Οι εμβρυικές μεταμορφώσεις είναι περίληψη της εξελικτικής διαδικασίας που πέρασε το είδος μας. Το γονιμοποιημένο ωάριο είναι αρχικά μονοκύτταρος οργανισμός όπως οι οργανισμοί που εμφανίστηκαν στη Γη πριν 2,7 δισεκατομμύρια χρόνια. Κατόπιν γίνεται πολυκύτταρος, όπως οι οργανισμοί που σχηματίστηκαν πριν από 1 δισεκατ. χρόνια. Στη συνέχεια σπονδυλωτό με χόνδρους, όπως τα ζωικά είδη πριν από 800 εκατομμύρια χρόνια. Παίρνει διαδοχικά τη μορφή γόνου ψαριού, αμφίβιου, ερπετού,  θηλαστικού (τα θηλαστικά εμφανίστηκαν πριν από 260 εκ. χρόνια), πρωτεύοντος (τα πρωτεύοντα εμφανίστηκαν πριν από 60 εκ. χρόνια) και τελικά  ανθρώπου  (εμφάνιση του χόμο σάπιενς πριν από 150.000 χρόνια). Στην εξέλιξη των ειδών υπάρχουν αιτίες (επιβίωση, αναπαραγωγή και βελτίωση του είδους) αλλά δεν υπάρχει σκοπός. Πού θα καταλήξει αυτό, αν δεν αυτοκαταστραφούμε, είναι άγνωστο, γιατί εξαρτάται από τυχαία γεγονότα.  Ο κόσμος μας αποτελείται από ύλη και ενέργεια. Η ενέργεια παράγει στοιχειώδη σωματίδια. Κινεί τα πάντα. Είναι άφθαρτη. Το συνολικό της ποσό δεν μεταβάλλεται. Μετατρέπεται σε κίνηση, θερμότητα, ακτινοβολία, διαφορά δυναμικού, ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα. Όλα είναι ενεργειακά πεδία μέσα στα οποία κολυμπάμε.  Το σώμα μας χτίστηκε σταδιακά στο πέρασμα εκατομμυρίων χρόνων, με τη συμβίωση μικροοργανισμών και την προσαρμογή στις εκάστοτε συνθήκες. Από μόνο του είναι ένας κόσμος. Ο αριθμός των μικροοργανισμών που φιλοξενεί είναι μεγαλύτερος από τον αριθμό των κυττάρων του. Τα χημικά στοιχεία που μας συνθέτουν είναι το 0,03% της συνολικής ύλης και ενέργειας. Ενώσεις άνθρακα σχηματίζουν όλους τους γήινους οργανισμούς. Από τα βακτήρια ως τον άνθρωπο ρέει εξελικτικά ο ίδιος γενετικός κώδικας, που δείχνει τη βιοχημική ενότητα των ειδών. Όλοι οι οργανισμοί έχουν ίδιες μεταβολικές ιδιότητες και για να συνθέσουν πρωτεΐνες χρησιμοποιούν 20 αμινοξέα από τα 150 που υπάρχουν και 3 αζωτούχες βάσεις. Στα εντόσθιά μας ζουν 100 τρισεκ. βακτήρια.   Κάθε κύτταρό μας περιέχει πλήρες αντίγραφο του γενετικού μας κώδικα (1,5 GB πληροφοριών). Όλο το σώμα μας αποτελείται από 40 τρισεκ. κύτταρα. Το γινόμενο πλησιάζει τον όγκο ψηφιακών πληροφοριών του πλανήτη μας. Το 99,9% των γενετικών πληροφοριών είναι κοινό σε όλους. Κι όμως, καθένας αισθάνεται μοναδικός. Το ανθρώπινο είδος που γέμισε τον πλανήτη με αντίγραφά του, φιλοδοξεί να γίνει δημιουργός μηχανών που θα αυτοαντιγράφονται, κάτι που δοκίμασε να πετύχει πρώτος ο ιδιοφυής μαθηματικός και φυσικός Τζον φον Νόιμαν (1903-1957), πατέρας των σύγχρονων μηχανών και των κυτταρικών αυτομάτων. Η προσπάθεια μπορεί να αποβεί μοιραία, αν οι αυτοαντιγραφόμενες μηχανές βγουν εκτός ελέγχου. Η επιβίωση και η εξέλιξη είναι παιχνίδι για γερούς παίκτες και απαιτεί ικανότητες που άλλοι διαθέτουν έμφυτες, άλλοι αποκτούν με την εξάσκηση και τη δοκιμασμένη συνταγή των παθημάτων που γίνονται μαθήματα. Η ζωή είναι μια σειρά από μαθήματα κι εκείνοι που τα περνούν  επιτυχώς βοηθούν κι άλλους  με το παράδειγμά τους.