Θεϊκοί έρωτες

Μέσα σε διδαχές, ύμνους, προσευχές και άλλα ιερά κείμενα υπάρχει ερωτισμός, καμουφλαρισμένος με το πρόσχημα της χριστολατρείας. Λέξεις και φράσεις σεξουαλικού περιεχομένου παίρνουν συμβολική σημασία π.χ. θείος έρως, ουράνιος νυμφίος, μυστικοί γάμοι, θεϊκή παστάδα (δωμάτιο συνεύρεσης νεονύμφων) κλπ. Η Βίβλος με το πρόσχημα της αλληγορίας περιέλαβε στα βιβλία της το ερωτικό ποίημα Άσμα ασμάτων του Σολομώντα, ο οποίος είχε χαρέμι με χίλιες γυναίκες (700 νόμιμες και 300 παλακίδες, Βασιλειών Γ΄, ΙΑ), που για χάρη τους έφτιαξε είδωλα, για να τα λιβανίζουν και να  θυσιάζουν σε αυτά, αφού στην πλειοψηφία τους ήταν αλλοδαπές (από Αίγυπτο, Συρία, Λίβανο και άλλα μέρη της Ανατολής). Οι πιστοί ηδονίζονται εντρυφώντας σ' αυτό το "άσμα", όπου ανταλλάσσει ερωτόλογα ένα αιμομικτικό ζευγάρι (άλλα αιμομικτικά ζευγάρια της Βίβλου ήταν  ο Αβραάμ και η ετεροθαλής αδελφή του Σάρα, ο Δαν και η αδελφή του Δείνα, ο Λωτ με τις κόρες του κ.α.). Η γυναίκα αποκαλεί αδελφιδό (ανεψιό) της τον ερωμένο της. Τα τολμηρά λόγια των δυο ερωτευμένων μπορούν να κάνουν κάθε καλόγερο να φαντασιωθεί τους πειρασμούς του Μ. Αντωνίου ("Θα αγαπήσουμε τα βυζιά σου πιο πολύ κι απ' το κρασί", "στο κρεβάτι μου τη νύχτα ζήτησα τον αγαπητικό μου", "θα σε φιλήσω και θα σε βάλω στο δωμάτιο της μάνας μου", "τα βυζιά σου σαν δίδυμα ζαρκάδια", "το αριστερό του χέρι κάτω από το κεφάλι μου και το δεξί του με αγκαλιάζει"….). Η εμμονή με τις φράσεις που παραπέμπουν σε ερωτικές πράξεις, αποκαλύπτει ότι ο χριστολάτρης δεν αρκείται στην πατρική φιγούρα του θεού,  ούτε στη θεϊκή μητρική στοργή ή το αδελφικό ενδιαφέρον του μπιγκ μπράδερ. Θέλει ασχέτως φύλου το θεό εραστή και σύζυγο για να νιώσει ολοκληρωμένος. Από ενοχή για τη φυσική σεξουαλική απόλαυση βρίσκει υποκατάστατο σε φαντασιώσεις που πηγάζουν από ερωτικές εκφράσεις μεταμφιεσμένες σε αλληγορίες. Έτσι βιώνει την έκσταση, ένα είδος εγκεφαλικού οργασμού, όπως η αγία Θηρεσία. Γι αυτό μελιστάλαχτα καλογερικά τραγουδάκια του τύπου "τον Ιησούν μου αγαπώ εξ όλης της ψυχής κλπ"  ηδονίζουν εκείνους που περιμένουν τον ουρανοκατέβατο γαμπρό και τους υπερφυσικούς γάμους, για να του δώσουν σε αντάλλαγμα την παρθενιά τους, λες κι ο Χριστός είναι πασάς, που κάνει συλλογή παρθένων για το χαρέμι του και που μπροστά στις κατακτήσεις του ωχριά ακόμη και ο Δίας, ο γυναικοκατακτητής. Είναι συχνή η μεταφορά μιας φυσικής βιολογικής ανάγκης στο ψυχο-διανοητικό πεδίο, όπως π.χ. η έκφραση: "διψώ για την αλήθεια", που συγκρίνει τη λαχτάρα για την αποκάλυψη της αλήθειας με το σωματικό μαρτύριο της δίψας. Με τη φαντασία μπορείς να πετάς ως τον έβδομο ουρανό, αλλά το σώμα έχει εξελιχθεί για ν' ανταποκρίνεται σε ρεαλιστικές ανάγκες. Έτσι, είναι διαστροφικό και παράλογο να φαντάζεσαι μια πνευματική συνουσία με το θεό σου,  και να αισθάνεσαι "άρρητη ηδονή" που τη συγκρίνεις με τον οργασμό. Μπορεί να αυτοευνουχίστηκες κλείνοντας την πόρτα στον σωματικό έρωτα, αλλά βρήκες τον πνευματικό του σωσία και τον έμπασες από το παραθυράκι του νου, ώστε να ξεφύγει τον έλεγχο του υπερεγώ σου.-