Αγάπη και ζωή

Ο Δαρβίνος, προβλέποντας το δυσοίωνο μέλλον του κόσμου μας, γράφει στην αυτοβιογραφία του: "Για μένα, που πιστεύω ότι τα ανθρώπινα όντα στο μέλλον θα είναι πολύ τελειότερα, είναι αβάσταχτη η σκέψη ότι είναι καταδικασμένα, όπως όλα τα νοήμονα όντα, ν' αφανιστούν μετά από μια τόσο μακρόχρονη και αργή διαδικασία". Μήπως αυτή η παρατήρηση ακυρώνει το νόημα της ζωής; Η σημαντικότερη ένδειξη ανθρωπιάς είναι η αγάπη και μόνο αυτή δίνει νόημα στην ύπαρξή μας. Αληθινή θρησκεία είναι η αγάπη που εκδηλώνεται ανάμεσα στα μέρη ενός συνόλου μέσα στο χώρο (Φύση) και στο χρόνο (Ιστορία). Θέληση του θεού είναι οι νόμοι της φύσης. Οι πρώτες θρησκείες είναι προσπάθειες ερμηνείας του φυσικού κόσμου, που εξαρτάται από τον εαυτό του, περιλαμβάνει την αιτία της ύπαρξής του και είναι αιώνιος. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι κάποτε ζούσαμε στον κήπο του θεού , τον παράδεισο της φύσης, σε άμεση επικοινωνία μαζί της. Δεν χρειάζεται να γυρίσουμε πίσω στη χαμένη προανθρώπινη ζωώδη ευτυχία, αλλά να πάμε μπροστά, ανακαλύπτοντας μια καινούρια, ανθρώπινη ευτυχία...  (Έριχ Φρομ, Η Τέχνη της Αγάπης). Πώς πρέπει όμως να φεύγει κάποιος από τη ζωή; «όπως έφυγε ο Οδυσσέας από τη Ναυσικά: ευγνωμονώντας και όχι αγαπώντας την» (Νίτσε, Πέρα από το καλό και το κακό).