Αγιάσματα, αγιασμός, νηπιοβαπτισμός

 Αγιάσματα: Οι αρχαίοι Έλληνες έκτιζαν ναούς και ιερά κοντά σε πηγές, στο νερό των οποίων απέδιδαν ιαματικές και εξαγνιστικές ιδιότητες, γνωρίζοντας ότι το νερό είναι η μήτρα της ζωής. Οι χριστιανοί για να οικειοποιηθούν τη φήμη των αρχαίων αγιασμάτων, στα οποία συνέρρεαν πλήθη κόσμου, γκρέμισαν τα παρακείμενα ειδωλολατρικά ιερά και με τα υλικά τους έκτισαν χριστιανικούς ναούς, όπως στο Μαντείο του Τροφωνίου (Αγ. Σοφία) στον ποταμό Έρκυνα της Λιβαδειάς με τις πηγές της Λήθης και της Μνημοσύνης, στο Μαντείο των πηγών του Αχέροντα, στο ιερό των Μουσών στην Αθήνα (Αγ. Φωτεινή Ιλισσού) κοντά στην Κρήνη Καλλιρρόη, που το νερό της χρησιμοποιούσαν σε τελετές γάμου, στο ναό της Άρτεμης στην Καισαριανή (Μονή Καισαριανής), στο ιερό της Χθονίας Δήμητρας στο Μαραθώνα (Μονή Αγ. Γεωργίου Βρανά), στο αγίασμα της Δήμητρας στην Πάτρα  (Άγ. Ανδρέας) και σε άλλα ιερά πηγών, ακόμα και στην Κασταλία πηγή των Δελφών. Οι θεραπείες που οι αρχαίοι απέδιδαν στον Ασκληπιό, τον Τροφώνιο, τον Αμφιάραο, τη Δήμητρα και άλλες θεότητες αποδίδονται πλέον στους χριστιανικούς αγίους και στο Χριστό που έλεγε: «εγώ ειμί το ύδωρ το ζων…» και υποσχόταν στη Σαμαρείτιδα να της προσφέρει το αθάνατο νερό, που όποιος το πίνει δεν ξαναδιψά.

Αγιασμός: μαγική τελετή που δίνει τάχα στο νερό την ιδιότητα να αγιάζεται και να αγιάζει. Ο ιερέας βουτά στο νερό ένα σταυρό στολισμένο με βασιλικό ή δεντρολίβανο απαγγέλλοντας ξόρκια και επικλήσεις και ψάλλοντας ύμνους. Το αποτέλεσμα της τελετής υποθέτουμε ότι υφίσταται χωρίς να έχουμε χειροπιαστές αποδείξεις (όπως συμβαίνει και με το θεό).  Αν όμως ο αγιασμός είχε δύναμη «φωτισμού, αγιασμού, θεραπείας…» κλπ, κάθε Σεπτέμβριο τα σχολεία θα γίνονταν εστίες θαυμάτων.

Ο νηπιοβαπτισμός είναι υποχρεωτικό μυστήριο, παρ' όλο που ο Χριστός δεν βάπτισε κανέναν. Και ο Παύλος δεν έδινε προτεραιότητα στο βάπτισμα. Κάθε προσήλυτος της πρωτοχριστιανικής Εκκλησίας  βαπτιζόταν οικειοθελώς. αφού πρώτα αποδεχόταν τη χριστιανική διδασκαλία. Το χριστιανικό ιερατείο γρήγορα αντιλήφθηκε ότι το μέλλον του εξαρτάται από τον προσηλυτισμό των παιδιών. Γι αυτό ο νηπιοβαπτισμός έγινε υποχρεωτικός από τον 6^ο αι. (Ιουστινιάνειος Κώδικας).