«ουαί υμίν οι γελώντες…» (Λουκά στ΄25).

 «οὐδέποτε καιρὸς γέλωτός ἐστι τῷ πιστῷ»( Μ. Βασιλείου Ασκητικόν Μ., ΛΑ΄)

Οι πατέρες της εκκλησίας δημιούργησαν ένα πρότυπο πιστού που πενθεί συνεχώς για τις αμαρτίες του, χύνει ποταμούς δακρύων και αισθάνεται συντετριμένος και ένοχος, σαν μελλοθάνατος μπροστά στον κριτή. Από τον Ιωάννη το Χρυσόστομο μέχρι τον Νικόδημο τον Αγιορείτη καταδικάζουν την ψυχαγωγία, τους περιπάτους, το χορό, το θέατρο, το τραγούδι (με εξαίρεση τις θρησκευτικές ψαλμωδίες) και πάνω απ’ όλα το γέλιο. Η επιστήμη όμως μας αποκάλυψε ότι το γέλιο είναι σημαντικό για την ψυχοσωματική υγεία. Βοηθά στις καλές σχέσεις και την επικοινωνία. Χαρίζει επιτυχία, καθώς το χιούμορ είναι ελκυστικό και χάρη σ’ αυτό μπορούν να ειπωθούν με πλάγιο τρόπο αλήθειες που θα ενοχλούσαν, αν λέγονταν κανονικά. Κάνει καλό στην καρδιά και στις αρτηρίες. Μειώνει την πίεση, τονώνει την αναπνευστική λειτουργία. Τροφοδοτεί τον εγκέφαλο με οξυγόνο και προκαλεί παραγωγή ενδορφινών και άλλων ορμονών που χαρίζουν ευφορία και ηρεμία. Είναι το καλύτερο αντίδοτο για το άγχος και τη θλίψη, που προκαλούν  ψυχολογικά προβλήματα με σωματικές επιπτώσεις, όπως π.χ. υπέρταση, καρδιακές δυσλειτουργίες, καρκίνους κ.α. Το γέλιο κάνει τον άνθρωπο να αισθάνεται νέος, τα νεύρα να χαλαρώνουν και τον εγκέφαλο να λειτουργεί καλύτερα. Ακόμη και τις πληγές (σωματικές και ψυχικές) βοηθά να επουλωθούν, καθώς βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος. Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, αφού ρίχνει τα επίπεδα κορτιζόλης. Ομορφαίνει και μακραίνει τη ζωή και γενικά είναι ένα από τα καλύτερα φάρμακα που η φύση μας προσφέρει δωρεάν. Εξυπακούεται, βέβαια, ότι πρέπει να αποφεύγονται οι υπερβολές και ότι όλα τα πράγματα πρέπει να γίνονται στον καιρό τους, όπως λέει ο Εκκλησιαστής («καιρός του κλαύσαι και καιρός του γελάσαι», κεφ. 3:4).