Αλλάζουμε παραμένοντας ίδιοι.

Όλα στον κόσμο αλλάζουν. Ο άνθρωπος δεν εξαιρείται από τον κανόνα. Οι εξωτερικές και εσωτερικές αλλαγές που υφίσταται οφείλονται σε  παράγοντες όπως: η συνεχής ανανέωση των σωματικών κυττάρων, οι ορμονικές εκκρίσεις, οι μεταβολές της ηλικίας, οι περιβαλλοντικές επιδράσεις, η απόκτηση νέων γνώσεων και εμπειριών που αυξάνουν τις συνάψεις του εγκεφάλου, τα κοινωνικά ερεθίσματα,  αρρώστιες, ατυχήματα, ιατρικές επεμβάσεις… Αυτά κάνουν τον άνθρωπο ν’ αλλάζει σωματικά και πνευματικά. Αποκτά νέες συνήθειες, πεποιθήσεις, προτιμήσεις, άλλους στόχους, άλλο χαρακτήρα και άλλη συμπεριφορά. Αναμνήσεις σβήνονται. Δεξιότητες που δεν εξασκούνται  ατονούν …και παρ’ όλο που η συνείδηση διατηρεί την ταυτότητα του ατόμου, συχνά το ίδιο το άτομο αισθάνεται άλλος άνθρωπος. Έτσι προκύπτει το «παράδοξο της ταυτότητας»,  να αισθάνεται δηλαδή ο άνθρωπος ότι παραμένει ο ίδιος, ενώ έχει περάσει ανεπιστρεπτί από σταδιακές ριζικές αλλαγές. Το παράδοξο εξηγείται, αν δούμε τον άνθρωπο ως αποικία κυττάρων και μικροοργανισμών, που δρουν σαν να είναι υπήκοοι μιας χώρας. Η δράση τους παράγει έργο, ιστορία και πολιτισμό. Γεννιούνται, εξελίσσονται, πεθαίνουν  και το έργο τους συνεχίζεται από τους απογόνους τους. Κάθε χώρα υφίσταται αλλαγές, χωρίς να χάνει την ταυτότητά της –αν και υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις-. Έτσι κι εμείς, παρά τις εσωτερικές και εξωτερικές αλλαγές μας δεν χάνουμε τη συνείδηση της ατομικής μας ταυτότητας και ύπαρξης.