Πάτερ ημών…

Ο Χριστός των ευαγγελίων καταδικάζει τις φλύαρες προσευχές και συνιστά ως μόνη θεάρεστη προσευχή  την «κυριακή προσευχή», που συνέθεσε ο ίδιος, δηλ. το «Πάτερ ημών» (Ματθ., 6:9-13). Οι οπαδοί του -όπως πάντα- δεν τήρησαν το υποτιθέμενο θέλημά του στις λατρευτικές τους συνάξεις. Χρειάστηκαν κάποιοι αιώνες μετά το θάνατό του, για ν’ αποκτήσει το Πάτερ ημών την αίγλη που περιβλήθηκε. Ο συγγραφέας του Κατά Ματθαίον ευαγγελίου συνέταξε την "κυριακή προσευχή" στην  επίσημη γλώσσα της εποχής (Ελληνιστική κοινή), κατανοητή απ’ όλους. Η ελληνιστική κοινή εξελίχθηκε στη Μεσαιωνική ελληνική και γύρω στα τελευταία χρόνια του Βυζαντίου στη Νέα ελληνική Γλώσσα με αποτέλεσμα ο λαός να μην καταλαβαίνει τη γλώσσα της Εκκλησίας και να παρερμηνεύει τα ιερά κείμενα. Ωστόσο, οι πιστοί  προτιμούν τις ακαταλαβίστικες προσευχές και τα ακατάληπτα αναγνώσματα, νομίζοντας ότι αρέσουν στο θεό ή ότι εκπέμπουν κάποια αρχαία μαγική δύναμη. Όταν  το Πάτερ ημών καθιερώθηκε ως πρωινή προσευχή στα σχολεία, το στρατό και το ναυτικό,  επί βασιλείας Γεωργίου Α΄ (1863-1913), θεωρήθηκε φυσικό ν' απαγγέλλεται στη γλώσσα που η πλειοψηφία δεν το κατανοεί. Έτσι προστατεύεται και από  βλάσφημους συνειρμούς, αφού ο σύγχρονος  Έλληνας που έχει πρόσβαση στη γνώση και  δικαίωμα να κρίνει, δε θα αισθανόταν άνετα παρακαλώντας ένα φανταστικό πατέρα που κατοικεί στον ουρανό να έρθει και να ιδρύσει παγκόσμια βασιλεία στη γη και να επιβάλει δικτατορικά το θέλημά του, όπως στο ανύπαρκτο ουράνιο βασίλειό του, παρέχοντας στον προσευχόμενο  ένα κομμάτι ψωμί τη μέρα και συγχώρεση αμαρτιών και αποτρέποντας τις δοκιμασίες από το πονηρό πνεύμα.  Καμιά αίτηση για παγκόσμια ειρήνη, αδελφοσύνη,  υγεία και πρόοδο, που τόσο χρειαζόμαστε!