Ερεύνα και μη πίστευε

   Είμαστε ατελή όντα με ελλιπείς γνώσεις, γι αυτό δεν μπορούμε να βασιστούμε απόλυτα σ' αυτά που υποπίπτουν στην αντίληψή μας. Πρέπει να ερευνούμε, πριν αποφανθούμε για κάτι και να μην είμαστε δογματικοί, αλλά έτοιμοι να δούμε νέες απόψεις και να τις υποβάλλουμε σε κριτική, πριν τις αποδεχτούμε. Γι αυτό έχουμε τη λογική, για να την χρησιμοποιούμε, ώστε να μην πέφτουμε θύματα πλάνης. Αν κάτι μέσα μας επαναστατεί και αμφιβάλλει, είναι η φωνή της λογικής που ξυπνά. Δεν θα την απορρίψουμε με πρόσχημα ότι είναι εκ του πονηρού, αλλά θ’ ανοίξουμε διάλογο μαζί της, αναζητώντας την αλήθεια. Τόσες θρησκείες υπάρχουν στη γη και καθεμιά διεκδικεί για τον εαυτό της το μονοπώλιο της αλήθειας, απορρίπτοντας με βδελυγμία τις άλλες. Πώς θα πεισθούμε ότι η δική μας είναι αληθινή, αν μείνουμε πεισματικά φυλακισμένοι σε στενόμυαλα δόγματα που απαγορεύουν την έρευνα και παραλύουν την ψυχή με το φόβο ενός μπαμπούλα θεού; Πώς θα βρούμε την αλήθεια που θα μας ελευθερώσει, αν δε μάθουμε να κρίνουμε αμερόληπτα και να συγκρίνουμε τις  "αλήθειες" που μας σερβίρονται; Ο ιστορικός Θουκυδίδης για κάθε γεγονός άκουγε πολλές διαφορετικές εκδοχές και ερευνούσε εξονυχιστικά μέχρι να καταλήξει στην αλήθεια, "επιπόνως δε ηυρίσκετο αύτη". Για να κάνεις σωστή εκτίμηση, πρέπει να κρατήσεις ίσες αποστάσεις από όλες τις θρησκείες και ξεκινώντας από τη δική σου να τη βάλεις κάτω από το μικροσκόπιο της έρευνας. Για όσους μεγάλωσαν σε θρησκόληπτο περιβάλλον που σκοτώνει τη λογική, είναι δύσκολο να απαγκιστρωθούν από τις δεισιδαιμονίες που τους βομβάρδιζαν καθημερινά. Διαβάζοντας τέτοιες περιπτώσεις, διαπίστωσα ότι ξεκινούν την έρευνα όχι για να αμφισβητήσουν αυτά που διδάχτηκαν, αλλά για να τα επιβεβαιώσουν. Η έρευνα και κριτική των ιερών βιβλίων (Βίβλος, Διδασκαλίες Πατέρων, Συναξαριστές κλπ.) κάνει πολλά άτομα να συνειδητοποιούν ότι αυτά που πίστευαν ήταν παραμύθια με μπόλικη σάλτσα μεταφυσικού τρόμου. Ερευνώντας τα ιερά βιβλία με οδηγό τη λογική  ένας χριστιανός θα διαπιστώσει ότι, ενώ χαρακτηρίζουν το θεό πανάγαθο, παντοδύναμο, παντογνώστη και δίκαιο, η ύπαρξη τέτοιου όντος αποκλείεται. Δε χρειάζεται να είσαι φιλόσοφος για να καταλάβεις, ότι αν ήταν έτσι ο θεός, ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός. Δεν γίνεται ένας τέλειος θεός να έχει φτιάξει το σύμπαν και τον άνθρωπο με τόσες ατέλειες. Τι ανάγκη είχε άλλωστε να προβεί στη δημιουργία, αφού ήταν τέλειος και αυτάρκης; Άντε και να δεχτούμε ότι από αγάπη έκανε ό,τι έκανε. Δεν γνώριζε τις συνέπειες; Τι έκανε για να αποτρέψει τη συμφορά; Δεν μπορούσε να κάνει κάτι; Δεν είναι παντοδύναμος. Δεν ήθελε; Τότε δεν είναι πανάγαθος. Αυτοί που υμνούν τη δύναμή του, αν δεν στηριχτούν στην κοσμική εξουσία, μάταια τον επικαλούνται. Ούτε τους ναούς του μπορεί να σώσει από βεβήλωση ούτε τη θρησκεία του μπορεί να επιβάλει παγκοσμίως. Όλα δείχνουν ότι είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, για να κρατά υποταγμένους τους ημιμαθείς και τους εύπιστους.  Δε χρειάζεται μεγάλη πνευματική προσπάθεια για να καταλάβεις πόσο ψεύτικη είναι η σοφία των "ιερών βιβλίων". Η επιστήμη συνεχώς ξεσκεπάζει τα λάθη τους και ανατρέπει τη "θεοπνευστία" τους. Για παράδειγμα, τοποθετούν την αρχή του κόσμου γύρω στο 6.000 π.Χ., ενώ  η ηλικία του σύμπαντος είναι γύρω στα 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια. Τι να πει κανείς και για το γεωκεντρικό δόγμα που παραλίγο να στείλει το Γαλιλαίο στην πυρά της Ιερής Εξέτασης. Αν ο θεός ήταν παντογνώστης, πανάγαθος και δίκαιος,  κακό δεν θα υπήρχε, αφού θα δημιουργούσε τέλεια όντα σαν κι αυτόν που θα επέλεγαν το καλό με ελεύθερη βούληση και όχι από φόβο. Δε θα δημιουργούσε όντα καταδικασμένα να υποφέρουν. Δε θα γινόταν ηθικός αυτουργός των εγκλημάτων από καταβολής κόσμου, που διαπράχθηκαν με την ανοχή του, εφόσον ένοχος δεν είναι μόνο ο εγκληματίας, αλλά κι αυτός που του επιτρέπει να εγκληματεί, ενώ μπορεί να τον αποτρέψει. Δε θα καταδίκαζε όλο το ανθρώπινο είδος για μια παρακοή δυο ανθρώπων, που ο ίδιος έφτιαξε ανίκανους να διακρίνουν το καλό από το κακό. Ούτε θα απαιτούσε εκδικητικά, για τη συγχώρηση ενός λάθους να σταυρωθεί ένας θεάνθρωπος, υποτίθεται γιός του, σε μια τελετή σαδομαζοχιστική που διαιωνίζει τις πρωτόγονες κανιβαλιστικές ανθρωποθυσίες. Αυτές οι θεωρίες επινοήθηκαν από ανθρώπους που μισούσαν τη χαρά της ζωής και ήθελαν την ανθρωπότητα δεμένη πίσω από το άρμα της θρησκείας, για τη δόξα και το χρήμα. Η αμερόληπτη έρευνα ενός χριστιανού για τη θρησκεία του θα του αποκαλύψει επίσης ότι ο θεός που πιστεύει επινοήθηκε από το ιουδαϊκό ιερατείο και το μυθικό ιδρυτή του, το Μωυσή (13ος αιώνας π.Χ.), που μυήθηκε στην αιγυπτιακή θρησκεία. Από αυτήν πήρε στοιχεία στα οποία προστέθηκαν και άλλα από τον Περσικό μονοθεϊσμό κι έτσι δημιουργήθηκε ο θεός της  Βίβλου, με σκοπό να εμπνέει στους Ιουδαίους προσήλωση στο έθνος τους και κοσμοκρατορικές βλέψεις. Επόμενο ήταν ο θεός αυτός να συμπεριφέρεται σαν ανατολίτης τύραννος, που πάνω στο θυμό του διαπράττει εγκλήματα και με περίεργα κόλπα εξασφαλίζει νίκες στον περιούσιο λαό του. Θα κατανοήσει επίσης ο χριστιανός ερευνητής ότι  η θρησκεία του είναι  ιουδαϊκή αίρεση που για πολιτικούς λόγους επιβλήθηκε από το Ρωμαίο αυτοκράτορα Κωνσταντίνο. Οι "πατέρες" της εκκλησίας, για να προσηλυτίσουν πιστούς, υιοθέτησαν αρχαία έθιμα (τελετές, γιορτές, παραδόσεις) και τα προσάρμοσαν στη θρησκεία τους. Έτσι, τα Χριστούγεννα εφευρέθηκαν για να αντικαταστήσουν τη γιορτή της γέννησης του θεού Ήλιου. Οι ακολουθίες των Παθών, του Επιταφίου και της Ανάστασης αντέγραψαν τις τελετές για τα πάθη, το θάνατο και την ανάσταση του θεού Άδωνη. Οι "Χύτροι", τελετή που γινόταν στην αρχαία Ελλάδα κατά τη γιορτή των Ανθεστηρίων (τέλη Φεβρουαρίου-αρχές Μαρτίου) αφιερωμένη στους νεκρούς, ήταν το πρότυπο των χριστιανικών ψυχοσάββατων (Ιστορία του Ελλην. Έθνους, Εκδοτ. Αθηνών, τομ.2, σελ.256)... Ακόμα και την ελληνική φιλοσοφία χρησιμοποίησαν για να οργανώσουν το κήρυγμά τους κι αφού κατάκλεψαν ό,τι βρήκαν χρήσιμο, εξαφάνισαν και αναθεμάτισαν τις πηγές τους... Δε χρειάζεται να ερευνήσει κάποιος πολύ, για να καταλάβει την απάτη της θρησκείας και να συμφωνήσει μ' αυτόν που είπε ότι: "Το μόνο θαύμα της θρησκείας είναι πώς τόσοι άνθρωποι πίστεψαν ένα τόσο μεγάλο παραμύθι".