1) Απάνθισμα σοφίας του Ιωάννη Χρυσόστομου

Ο Ιωάννης Χρυσόστομος (344-307) από την Αντιόχεια της Συρίας έγραψε 78 ομιλίες (386-388 μ.Χ), ερμηνεύοντας το πρώτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, τη Γένεση. Ακολουθεί απάνθισμα από αυτό το έργο:

 -Είναι παράφρονες αυτοί που υποστηρίζουν ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε από υπάρχουσα ύλη. [Χωρίς επιχειρήματα καταδικάζει μια επιστημονική θεωρία.]

-Ο Θεός όρισε τη μέρα και τη νύκτα κι από τότε μέχρι σήμερα δεν έχουν ξεπεράσει τα χρονικά όρια που τους έθεσε. [Όμως πριν 450 εκατομ. χρόνια η μέρα διαρκούσε 22 ώρες, επειδή οι παλίρροιες δημιουργούν δυνάμεις τριβής που επιβραδύνουν την περιστροφή της Γης].   -Πρέπει τη μέρα να εργαζόμαστε και τη νύκτα να κοιμόμαστε. ( Αυτοί που ασκούν νυκτερινά επαγγέλματα π.χ. νυχτοφύλακες, παραβαίνουν το νόμο του Θεού;).   -Ο Θεός θεμελίωσε τη γη επί των υδάτων, ενώ είναι τόσο βαρειά, γιατί δημιουργεί αντίθετα από τους ανθρώπους που δεν θα έκτιζαν πάνω σε νερά... Είναι αντίθετο στη φύση των υδάτων να φέρουν τόσο βαρύ σώμα (ομιλία ιβ΄τομ. 41, σελ. 64). [Δεν είχε δει ποτέ πλοίο στη θάλασσα ή ψαράδικα σπίτια κτισμένα στο νερό;].  -Τα φυσικά στοιχεία μετατρέπονται στα αντίθετά τους, όταν το θέλει ο Θεός  [δηλ. ο Θεός παραβιάζει τους νόμους του].   -Ο θεός έφτιαξε ένα θόλο πάνω από τη γη και χώρισε τα νερά, ώστε άλλα να ρέουν από πάνω και άλλα από κάτω του.  [λανθασμένη θεωρία] -Πρέπει να δεχόμαστε όσα λέγει η Γραφή και να μην ερευνούμε όσα ξεπερνούν τη φύση μας... "Μην τολμάς να αντιλέγεις στην Αγ. Γραφή ούτε με περιέργεια να προσπαθείς να ερμηνεύσεις τον κόσμο ...Όταν αντιληφθείς κάποιον που αντιλέγει προς τη Θ, Γραφή, να τον αποφεύγεις ως παράφρονα." [Απορρίπτει την επιστημονική έρευνα].  Οι μεταφραστές του Χρυσοστόμου (ΑΠΑΝΤΑ ΑΓ. ΠΑΤΕΡΩΝ, εκδ. Ωφελίμου Βιβλίου, Αθήναι,1973), γράφουν ότι οι αντιεπιστημονικές απόψεις του οφείλονται "στην κοσμολογική αντίληψη της εποχής που ήταν μίγμα φυσικών παρατηρήσεων, φιλοσοφικών δογμάτων και μύθων". Παραβλέπουν ότι υπήρχε ολόκληρος θησαυρός γνώσης (Βιβλιοθήκη Αλεξάνδρειας) που οι χριστιανοί  έκαψαν από φανατισμό και αμάθεια!  Ως "έρευνα των Γραφών" ο Χρυσόστομος εννοεί την ερμηνεία της Βίβλου μέσα από την ίδια τη Βίβλο, δηλ. την αναζήτηση "θεϊκών νοημάτων πίσω από τις ανθρώπινες λέξεις". Αλλά, σύμφωνα με τους  μεταφραστές του, δεν γνώριζε την εβραϊκή γλώσσα με αποτέλεσμα να  παρερμηνεύει τη Βίβλο!  -Την 3η μέρα της δημιουργίας, κατά τον Χρυσόστομο, ο Θεός, αφού δημιούργησε στεριά και θάλασσα, είπε να βλαστήσει και να καρποφορήσει η γη, πριν δημιουργηθεί ο ήλιος και πριν ακόμα βρέξει και χωρίς να ποτιστεί η γη, αφού "δεν υπήρχαν ακόμα πηγές". Ξεχνά ότι τα ύδατα προϋπήρχαν στη Γένεση...  Αλλά και πάλι  η θεωρία της εμφάνισης των φυτών χωρίς νερό και φωτοσύνθεση, δεν ισχύει.  -Την 5η μέρα ο Θεός διέταξε να βγουν από τα ύδατα ερπετά και πτηνά και τα ευλόγησε κι από τότε, ούτε ένα είδος από αυτά δεν χάθηκε. [Κι όμως, οι δεινόσαυροι και άλλα προϊστορικά είδη που μελετούν οι παλαιοντολόγοι, έχουν εξαφανιστεί].   -Όλα δημιουργήθηκαν με σκοπό να υπηρετούν τον άνθρωπο, που πλάστηκε τελευταίος, για να είναι "εξουσιαστής και κυρίαρχος πάνω στη γη", όπως σημαίνει το "κατ΄εικόνα θεού". [Το αλαζονικό δόγμα της ανωτερότητας του ανθρώπου στήριξε την κακή συμπεριφορά προς τα ζώα, που με αφοσίωση και ανιδιοτέλεια μας υπηρετούν]. -Η δημιουργία, γράφει ο Χρυσόστομος, ακολουθεί πορεία από τα κατώτερα είδη (φυτά, ζώα) προς τα ανώτερα (άνθρωπος). Θεωρεί όμως τη γυναίκα κατώτερο είδος από τον άνδρα, ενώ πλάστηκε τελευταία, μέσα στον Παράδεισο που έφτιαξε ο Θεός στη Μεσοποταμία, μεταξύ Τίγρη και Ευφράτη.   -Ισχυρίζεται ότι η γυναίκα ως "απλοϊκό και ασθενέστερο δημιούργημα, που είναι ευκολώτερο να εξαπατηθεί, πρέπει να εξουσιάζεται από τον άντρα και να υπακούει σ' αυτόν" (ΙΣΤ΄ομιλία, τ. 43, σ. 27-28). Αυτό το δόγμα  καταδίκασε γενιές γυναικών που είχαν την ατυχία να γεννηθούν σε κοινωνίες που πιστεύουν στην αυθεντία της Βίβλου.   -Στη ΙΓ΄ ομιλία για τη Γένεση (ΑΠΑΝΤΑ ΑΓ. ΠΑΤΕΡΩΝ, τ. 42, σελ.79) ο Χρυσόστομος λέει ότι ο Αδάμ στον Παράδεισο δεν είχε υλικές ανάγκες και "φορούσε ερυθρά ενδύματα ως βασιλεύς". Όμως στη ΙΔ΄ομιλία του μιλά για την "ικανοποίηση των υλικών του αναγκών" και στη ΙΕ΄ομιλία λέει ότι οι πρωτόπλαστοι ήταν γυμνοί. Αυτή η επιλεκτική αμνησία φανερώνει ότι, προκειμένου να χειραγωγεί το ποίμνιο, χρησιμοποιούσε ψέματα, ανάλογα κάθε φορά με το στόχο του.  -Η μεθοδευμένη αποβλάκωση του ποιμνίου εξηγεί  το μίσος του προς την ελευθερία. Λέει σχετικά: "ο Θεός έβαλε στο μέσον του παραδείσου το δέντρο της γνώσεως του καλού και του κακού, επειδή προείδε τη ζημιά εκ της πολλής ελευθερίας" και ήθελε να διδάξει την υποταγή (καλό) σε αντίθεση με την παρακοή (κακό). [Υποταγή σε ηλίθια εντολή τυράννου]. -Πριν γευτεί ο Αδάμ τον καρπό είχε τη γνώση του καλού και του κακού, σύμφωνα με το Χρυσόστομο. Αυτό όμως δεν αναφέρεται στη Βίβλο.  -Κωμική είναι η περιγραφή του Θεού, που εγκαινιάζοντας το επάγγελμα του μόδιστρου, έφτιαξε δερμάτινους χιτώνες για τους πρωτόπλαστους (ποια ζώα έγδαρε άραγε;). Μετά από αυτήν την πράξη αγάπης τους πέταξε έξω από τη φάρμα του και για να μην ξανατρυπώσουν έβαλε στην πύλη φρουρούς, τα Χερουβείμ με τα πολλά μάτια και τα περιστρεφόμενα πύρινα σπαθιά  (πολύ εξελιγμένο για την εποχή όπλο). Μετά την έξωση των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο, κατά τον Χρυσόστομο, αρχίζει η σεξουαλική δραστηριότητά τους, που την θεωρεί αμαρτωλή. Κι όμως, η εντολή "αυξάνεσθε και πληθύνεσθε" δόθηκε αμέσως μετά τη δημιουργία τους και προ της παρακοής (Γέν., Α΄,28). Και ο Αδάμ, όταν αντίκρισε την Εύα, μπήκε αμέσως στο νόημα, λέγοντας: "έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν" (Γέν., Β΄,24).  -Άλλος μύθος που διδάσκει ο Χρυσόστομος είναι πως ο Ενώχ, απόγονος του Αδάμ, "δεν πέθανε, αλλά βρίσκεται κάπου, κοντά στο Θεό" και θα ξανάρθει στη γη μαζί με τον προφήτη Ηλία κατά την εποχή του Αντιχρίστου… - Ο Νώε σε ηλικία πεντακοσίων ετών απόκτησε 3 γιούς, Σημ, Χαμ και Ιάφεθ. Τότε οι γιοι του Θεού, (κατά τον Χρυσόστομο απόγονοι του Σηθ, γιου της Εύας), ερωτεύτηκαν τις κόρες των ανθρώπων (από τη γενιά του Κάιν), παντρεύτηκαν και γέννησαν τους γίγαντες κι ο Θεός για να τιμωρήσει τους ανθρώπους έκανε κατακλυσμό… -Με αφορμή το μύθο της Βαβέλ αποφαίνεται ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να ξεπερνούν τα όριά τους, αλλά να αρκούνται σε ότι έχουν. Ποια θα ήταν άραγε η έκπληξη του, αν μπορούσε να δει την εξέλιξη του υλικού πολιτισμού και το χριστιανικό ιερατείο ν' απολαμβάνει ανεπιφύλακτα τα αγαθά της τεχνολογίας; Βέβαια αυτά που πίστευε και κήρυττε (μικρό δείγμα παρέθεσα) δεν φανερώνουν ευρύτητα πνεύματος. Οπότε ο τίτλος του φωστήρα της παιδείας που του δόθηκε θα πρέπει να αναθεωρηθεί. Στην περίπτωση ταιριάζει η φράση: "Αν τα επιτεύγματα των επιστημόνων χάνονταν, θα γινόταν αμέσως αισθητή η έλλειψη. Αν τα επιτεύγματα των θεολόγων χάνονταν, κανείς δε θα πρόσεχε τη διαφορά." (Ρ. Ντόκινς, "Η ΚΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ", 1998). Ο Χρυσόστομος, ο «προστάτης της παιδείας» θεωρούσε το φόβο και τη σκληρή τιμωρία παιδαγωγικά μέσα. (Θ΄ομιλία, τ. 42, σελ. 27). Τέτοια χωρία επικαλούνταν οι Ιεροεξεταστές για να διαπράττουν φρικαλεότητες. Στο λόγο του για τη Δευτέρα παρουσία απαριθμεί χαιρέκακα «της κολάσεως τα βασανιστήρια … τον ποταμόν του πυρός, τον δεσμόν τον άλυτον, το σκότος το αφεγγές, τον βρυγμόν των οδόντων, τον σκώληκα τον ιοβόλον», τους κολασμένους να πέφτουν δεμένοι χεροπόδαρα στο πυρ «το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού» ή να παραδίδονται σε βασανιστές, όπως ο οφειλέτης των 100 δηναρίων (α,β,59.619-59622). Περιγράφει με σαδισμό τα εγκλήματα του Γιαχβέ, όπως το ξεκλήρισμα των ανθρώπων με τον κατακλυσμό, τον αφανισμό των Σοδόμων με φωτιά και θειάφι, τον καταποντισμό των Αιγυπτίων, τη θανάτωση 600.000 εβραίων στην έρημο, το κάψιμο των ανδρών του Αβιρών, το θάψιμο στα έγκατα της γης του Κορέ και των ανδρών του, που τόλμησαν να παραπονεθούν στο Μωυσή. Τους 70.000 εβραίους που σκότωσε ο θεός επί Δαβίδ, τους 185.000 «εν μια νυκτί» επί Ησαΐα. Τον Χαρμήν που λιθοβολήθηκε με όλο του το σόι, γιατί έτσι διέταξε ο θεός, τον Ιουδαίο που έπαθε τα ίδια, γιατί μάζευε ξύλα το σάββατο, τα 42 παιδιά που κατασπάραξε η αρκούδα, γιατί κορόιδευαν την καράφλα του Ελισαίου και «δεν τα συγχώρησε παρά τη μικρή τους ηλικία»,  τις μάνες που έφαγαν τα παιδιά τους από την πείνα και άλλες θεόσταλτες συμφορές.  Αν έκανε αυτά ο θεός στους δικούς του, φαντασθείτε, λέει ο Χρυσόστομος, τι κολάσεις ετοιμάζει για τους εχθρούς του!  [Τόση θεϊκή «αγάπη» καλύτερα να μας λείπει!] Στο λόγο του για τη Δευτέρα Παρουσία αποκαλύπτει ποιος ήταν ο αιμοβόρος θεός της  Βίβλου, που καταδίκαζε τους ανθρώπους σε φρικτό θάνατο για ασήμαντες αφορμές: «ο Χριστός αυτούς ταύτα ειργάσατο». Ο Χριστός είπε «τους μη θελήσαντάς με βασιλεύσαι επ’ αυτούς, αγάγετε ώδε και κατασφάξατε έμπροσθέν μου». Αυτός θα επανέλθει σκορπίζοντας φρίκη και  θάνατο. Οι άπιστοι «πεσούνται εν στόματι μαχαίρας και έσται συνοχή επί της γης εθνών εν απορία ηχούσης θαλάσσης και σάλου, αποψυχόντων ανθρώπων από φόβου» και «έσται θλίψις τοιαύτη, οία ου γέγονε πώποτε». Η τιμωρία του Ιούδα και του ζεύγους Ανανία και Σαπφείρας, που δεν έδωσαν όλα τα λεφτά τους στον Πέτρο, γι αυτό πέθαναν, φανερώνει ότι, όπως ο θεός κολάζει  εδώ στη γη, θα κολάσει και μετά θάνατο τους εχθρούς του. Την κόλαση την τοποθετεί έξω από τον κόσμο: «της οικουμένης ταύτης έξω που εστιν η γέενα». Εκεί θα ριχτεί και ο Νέρων, που κατά τον Παύλο ήταν το «μυστήριο του Αντιχρίστου», παρέα με εκείνους που ψυχαγωγούνται στον ιππόδρομο ή στα «σατανικά» θέατρα. Μαζί τους θα καίγονται και οι γυναίκες που καλλωπίζονται, αυτοί που φορούν πολυτελή ρούχα κι αυτοί που γελάνε και μιλάνε πολύ  (εκτός κι αν λένε θρησκευτικές κοτσάνες)!