2) Απάνθισμα σοφίας του Χρυσοστόμου

     Κοσμολογικές γνώσεις του Χρυσοστόμου

  Ας απολαύσουμε κάποιες  επισημάνσεις του Χρυσοστόμου, από τον Γ΄ Λόγο Εις την Γένεσιν που δικαιολογούν την ανάδειξή του σε προστάτη της Παιδείας (τέτοια παιδεία έχουμε, τέτοιοι προστάτες της αξίζουν).

*Ο θεός έκανε τον κόσμο να έχει τον ουρανό ταβάνι και τη γη έδαφος. Δημιούργησε το σύμπαν μόνο σε έξι μέρες, για να κοντράρει τους μωρούς Έλληνες, που είπαν ότι όλα έγιναν αυτόματα, «ως προνοητής εκώλυσεν αυτών τας αδίκους γλώσσας και ιοβόλους».

*Ο ήλιος κάθε μέρα εκτελεί το δρομολόγιό του «μετά φόβου» (γεωκεντρικό μοντέλο και ανθρωπομορφισμός του ήλιου).

*Τα πάντα έχουν πλαστεί με μόνο σκοπό να υπηρετούν το «βασιλέα της κτίσεως», τον άνθρωπο [αποδείχτηκε όχι  «κορωνίδα» της κτίσης, αλλά βλαβερό παράσιτο].

* Όλα τα ζώα τα δημιούργησε ο θεός «εν ριπή οφθαλμού». Μόνο για τον άνθρωπο έδειξε ιδιαίτερη φροντίδα, πλάθοντάς τον από λάσπη, γύρω στο 5000  προ Χριστού. [πού να φανταστεί ότι τα πρώτα ζωντανά κύτταρα εμφανίστηκαν πριν από 3,8 δισεκατομμύρια χρόνια και ο πιο παλιός εκπρόσωπος του είδους μας είναι ηλικίας 1,8  εκατομμυρίων ετών και ότι όλοι οι οργανισμοί έχουν κοινή καταγωγή, τα κύτταρά τους δομούνται από τα ίδια χημικά στοιχεία κι έχουν ίδιο γενετικό κώδικα! Και στην εποχή μας να ζούσε, θα απέρριπτε τα επιστημονικά στοιχεία –όπως κάνουν οι περισσότεροι θεολόγοι- και θα δεχόταν μόνο τη μυθική κοσμογονία του Μωυσή, που αντιγράφει τη βαβυλωνιακή και αιγυπτιακή μυθολογία.] 

*Αυθαίρετα συμπεραίνει ότι όλα τα θηρία ήταν αρχικά ήμερα: «Αν το φίδι προκαλούσε φόβο στους πρωτόπλαστους, η Εύα δεν θα έκανε διάλογο μαζί του». Φοβερό επιχείρημα! 

   Ο μισογυνισμός του Χρυσοστόμου

  Ο Χρυσόστομος ισχυρίζεται ότι μόνο ο άντρας είναι εικόνα του θεού (Β΄Λόγος Εις την Γένεσιν). Η αμαρτία υπέταξε τη γυναίκα στον άντρα, γι αυτό πρέπει να τον ακούει χωρίς να μιλά, «ουδέ αυθεντείν ανδρός», γιατί αυτή εξαπατήθηκε και όχι ο Αδάμ (Δ΄Λόγος). Το φίδι δεν τόλμησε να πάει στον Αδάμ ( Γ΄Λόγος) . Πήγε στην Εύα, που είχε «σαθρόν το σώμα και την φρένα» (ο θεός την έφτιαξε σκάρτη!) Αυτή «ξένον τον άνδρα του θεού εποίησεν … την κατάραν ετεκτήνατο …εξορίαν επεισήγαγε… ω της κακίας, ω της αφροσύνης, ω της απάτης…» Έριξε, τον άντρα στον πυθμένα του Άδη, του έσβησε το φως, του βάζει δειλία στην καρδιά, του παραλύει τα χέρια, τον κάνει  άδοξο, βρωμερό και παίγνιο των δαιμόνων, του προξενεί το θάνατο … Μετά από τέτοιο οχετό συκοφαντιών, πώς να μη γίνει μισητό το ταλαίπωρο θηλυκό, που  έγινε στόχος του μύθου, για να εξηγηθεί το παράλογο της ανθρώπινης δυστυχίας και του θανάτου. 

Ο Χρυσόστομος μισούσε τις γυναίκες, που περιποιούνταν τον εαυτό τους και έλεγε ότι χαμογελούν, κάνουν σατανικά νοήματα, φορούν χρυσά μενταγιόν και δακτυλίδια,  βάφονται,  χτενίζονται και  « αγρεύουσι τους νέους τοις δικτύοις αυτών». Ήταν κατά της μόρφωσης των γυναικών με το γελοίο επιχείρημα ότι  …. Αν γνωρίζουν γράμματα, θα γράψουν στον εραστή τους να σκοτώσει το σύζυγο (!)

   Η μισανθρωπία του Χρυσοστόμου

   Στο διάλογο «Ευθύφρων» του Πλάτωνα ο Σωκράτης θέτει ένα δίλημμα: η ευσέβεια είναι αυθύπαρκτη έννοια  ή  εξαρτάται από το τι αρέσει κάθε φορά στους θεούς; Ο Χρυσόστομος λέει: Καλό είναι μόνο ότι αρέσει στο θεό κι ας είναι για την ανθρώπινη ηθική παράλογο και κακό: Ο Αχαάβ π.χ. δεν έσφαξε τον αιχμάλωτο  βασιλιά της Συρίας κι ο θεός κάκιωσε κι έβαλε ένα προφήτη να παίξει την εξής παράσταση για σωφρονισμό του: Είπε ο προφήτης στο διπλανό του: -Κτύπα με. Κι εκείνος (τι πιο φυσικό;) αρνήθηκε. Κι ο θεός τιμώρησε αυτόν που αρνήθηκε να κτυπήσει τον προφήτη στέλνοντας ένα λιοντάρι να τον κατασπαράξει …. Άλλο παράδειγμα αμαρτίας που μετατρέπεται σε αρετή, επειδή έτσι αρέσει στο θεό είναι ο φόνος ενός ζευγαριού  από τον Φινεές, που  επιβραβεύθηκε με το αξίωμα της ιεροσύνης. Αυτός, λέει, όχι μόνο δεν μόλυνε τα χέρια του, αλλά τα έκανε πιο καθαρά! Να πώς έφτασε η εκκλησία να  σκοτώνει «αιρετικούς» και «μάγισσες»…

   Ο Χρυσόστομος μισούσε το θέατρο

  Ο Χρυσόστομος λέει πως το θέατρο είναι χώρος του διαβόλου και οι  ηθοποιοί  πόρνες (Λόγος «Προς τους εγκαταλείψαντας την Εκκλησίαν»). Οι θεατές πορνεύουν στην ψυχή τους, είναι ψωριασμένα πρόβατα και τους αξίζει στέρηση της Θ. κοινωνίας  και αφορισμός. Οι πιστοί πρέπει να τους επιπλήττουν, να τους κόβουν την καλημέρα, να μην τους δέχονται στα σπίτια τους. Να τους αποφεύγουν ακόμα και στην αγορά, σαν εχθρούς, ειδάλλως θα τιμωρηθούν, όπως τιμωρείται εκείνος που δεν καταγγέλλει τον κλέφτη. Στην ομιλία του «Εις το μη πλησιάζειν θεάτροις» λέει: «οι εν θεάτρω καθήμενοι και μηδέν μήτε ορώντες μήτε ακούοντες υγιές, αλλά πολλής γέμοντες αισχρότητος, πολλής της βλακείας … πώς δυνήσονται των της μοιχείας εγκλημάτων απηλλάχθαι;» Τις θεατρικές παραστάσεις ονομάζει «διαβολικάς πομπάς, ακούσματα σατανικά και άσματα πορνείας γέμοντα». Φοβίζει τους θεατρόφιλους ότι  θα τους συμβούν «ανατροπαί βίων και διαφθοραί γάμων και πόλεμοι και μάχαι εν ταις οικίαις», οι σύζυγοι θα γίνουν ανήθικοι, εχθροί της σωφροσύνης και  θα νιώθουν αηδία για τη γυναίκα τους  και την εκκλησία. Προτρέπει φορτικά: «παρακαλώ πάντας υμάς φεύγειν τας πονηράς εν τοις θεάτροις διατριβάς». Διατάζει  ακόμα και με τη βία να απομακρύνουν τους άλλους από το θέατρο, με το επιχείρημα «ου γαρ εστι ψυχαγωγία, αλλά όλεθρος».  Έτσι ο φωστήρας της εκκλησίας ευλογούσε τη βία, ενώ οι Έλληνες -που τόσο κατηγορούσε- είχαν κάνει το θέατρο ηθοπλαστικό σχολείο του λαού.

   Κι άλλες «σοφίες» του Χρυσοστόμου: 

 *«Τα δόντια και τα χείλη δημιουργήθηκαν,  για να περιορίζουν τη γλώσσα, ώστε να μην μπορεί να βγαίνει και να μιλά ελεύθερα» (Κατήχηση Α΄)!

*«Δεν βλέπεις τον ουρανό; Πόσο χρόνο υπάρχει; Πέντε χιλιάδες χρόνια» (Περί Ακαταλήπτου, Λόγος Β΄, c456)! [Πού να φανταστεί ότι η Γη έχει ηλικία 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, ενώ το σύμπαν έχει ηλικία 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια].

*«Ο Μωυσής σήκωσε τα χέρια στον ουρανό και κατέβασε τον άρτο των αγγέλων, το μάνα» (Κατήχηση Γ΄ 26). [Τόσο θεϊκός ήταν ο άρτος αυτός, που την επόμενη μέρα σκουλήκιαζε και βρωμούσε.]

*«Αν δει κάποιος λιοντάρι που βγάζει φωτιά από το στόμα, φεύγει πιο γρήγορα κι από τον άνεμο. Κι αν του δείξεις τη γλώσσα σου βαμμένη στο τίμιο αίμα, δεν θα μπορεί να σταθεί ούτε στιγμή» (Κατήχηση Γ΄12).  [Αν δοκίμαζε ο ίδιος τη συνταγή αυτή, θα τέλειωνε άδοξα την καριέρα του].

*Γιατί λέει η Γραφή ότι  «τα άστρα θα πέσουν κατά τη συντέλεια σαν τα αμπελόφυλλα»; Ο Χρυσόστομος απαντά: «Η άμπελος διατηρεί τα φύλλα της όσο έχει σταφύλια. Έτσι και τα άστρα θα υπάρχουν, όσο υπάρχουν άνθρωποι. Μετά την εξαφάνιση των ανθρώπων τα άστρα δεν χρειάζονται στον ουρανό, γι αυτό θα πέσουν» (Κατήχηση Γ΄3)!

*Στον ουρανό υπάρχουν άγγελοι, αρχάγγελοι, θρόνοι, κυριότητες, αρχές, εξουσίες, δυνάμεις «άπειρα έθνη και φύλα αμύθητα». Αλλά κι εδώ στη γη ζουν ανάμεσά μας: «Υπό τον ουρανό ζουν οι κοσμοκράτορες, στους οποίους ο ουρανός είναι άβατος και τυραννούν αόρατοι τους ανθρώπους». (Β΄Λόγος, Περί Ακαταλήπτου, C 456 και Δ΄, Β473-474). [Θυμίζει τους σύγχρονους συνωμοσιολόγους και ουφολόγους]

    Ο αντισημιτισμός του Χρυσοστόμου

   Οκτώ λόγους έγραψε ο Χρυσόστομος «Κατά Ιουδαίων», μνημεία ρατσισμού και μίσους. Τις συναγωγές αποκαλεί «πορνεία, σπήλαια ληστών, καταγώγια θηρίων ακαθάρτων, δαιμόνων κατοικητήρια», αν και από  αυτές ξεπήδησε ο χριστιανισμός. Ονομάζει τους Ιουδαίους «άθλιους, σκληροτράχηλους, απερίτμητους στην καρδιά, συγγενείς με τα σκυλιά, αδηφάγους, μεθύστακες, νοσούντες»... και αναφωνεί: «Τι γένοιτ’ αν αυτών ελεεινότερον;». Υποκινεί τη σφαγή τους: «Καθάπερ τα άλογα … και ο των Ιουδαίων δήμος υπό της μέθης και πολυσαρκίας εις κακίαν εσχάτην κατενεχθέντες … τα δε τοιαύτα άλογα, προς εργασίαν ουκ όντα επιτήδεια, προς σφαγήν επιτήδεια γίνεται».Δίνει θεϊκό κύρος στη φοβερή αυτή προτροπή με λόγια του Χριστού: «τους εχθρούς μου τους μη θελήσαντάς με βασιλεύσαι επ’ αυτών, αγάγετε ώδε και κατασφάξατε αυτούς  έμπροσθέν μου». Τους θεωρεί άξιους «μυρίων κακών», επειδή «εν σφαγαίς και φόνοις ανετράφησαν ως κοινήν λύμην και νόσον της οικουμένης … παν είδος μετήλθον κακίας ….έθυσαν τους υιούς αυτών και τας θυγατέρας αυτών τοις δαιμονίοις …θηρίων απάντων γεγόνασιν αγριώτεροι …. Ίπποι θηλυμανείς, έκαστος επί την γυναίκα του πλησίον αυτών εχρεμέτιζεν». Τους κατηγορεί ότι διέπραξαν «ωμότητας, απανθρωπίας, αρπαγάς, πλεονεξίας, πενήτων προδοσίας, κλοπάς, καπηλείας…» και λησμονεί ότι ο θεός του  είναι Εβραίος.  Στο δ΄ Λόγο  θεμελιώνει δογματικά την Ιερά Εξέταση και το διωγμό των Εβραίων με ιστορίες της Βίβλου: «καν φονεύση τις κατά γνώμην του θεού, φιλανθρωπίας απάσης βελτίων εστίν ο φόνος. Καν φείσηταί τις και φιλανθρωπεύσηται παρά το δοκούν εκείνω, φόνου παντός ανοσιωτέρα γένοιτ’ αν η φειδώ. Ου γαρ η φύσις των πραγμάτων, αλλ’ αι του θεού ψήφοι καλά και φαύλα είναι τα αυτά ποιούσι». Κατά τον Χρυσόστομο «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» και μπορεί μια αποτρόπαια πράξη βασανισμού και θανάτωσης ανθρώπων να είναι αρεστή στο θεό της αγάπης. Δεν διαφέρει ο τρόπος σκέψης του από εκείνον των ισλαμιστών που αποκεφαλίζουν άπιστους στο όνομα του Αλλάχ. Συκοφαντεί τους Ιουδαίους ότι διαπράττουν «ασελγείας και εσχάτην ακολασίαν». Χορεύουν ξυπόλυτοι με το διάβολο συγκεντρώνοντας  όχλους από διεφθαρμένους και πόρνες («χορούς μαλακών συναγαγόντες και πολύν πεπορνευμένων γυναικών συρφετόν»). Η συναγωγή τους είναι θέατρο και πορνείο (τα θεωρεί συνώνυμα) κι  αυτοί «θεομάχοι, ακάθαρτοι, βέβηλοι, εναγείς (=μολυσμένοι), δείλαιοι (=ελεεινοί), πάντων ανθρώπων αθλιώτεροι, λύκων απάντων χαλεπώτεροι (=αγριότεροι), εσχάτης μισανθρωπίας και σατανικής ωμότητος φθέγγονται ρήματα … δαιμόνων εισί καταγώγιον ουχ αι συναγωγαί μόνον, αλλά και αυταί αι ψυχαί των Ιουδαίων». Ισχυρίζεται ότι οι Ιουδαίοι ζουν για να τρώνε («τη γαστρί ζώντες»), και δεν διαφέρουν στην ασέλγεια και τη λαιμαργία από τα γουρούνια και τους τράγους («υών  και τράγων ουδέν άμεινον διακείμενοι κατά τον της ασελγείας λόγον και την της αδηφαγίας υπερβολήν»). Ένα πράγμα μόνο ξέρουν, να τρωγοπίνουν, να μεθούν και να τραυματίζονται διαπληκτιζόμενοι για χάρη των χορευτών ή των ηνιόχων του ιππόδρομου («εν δε επίστανται μόνον, γαστρίζεσθαι και μεθύειν, υπέρ ορχηστών κατακόπτεσθαι, υπέρ ηνιόχων τραυματίζεσθαι») [οι υπόλοιποι υπήκοοι της αυτοκρατορίας ήταν αθώες περιστερές]. Αναφωνεί: «Μισώ την συναγωγήν και αποστρέφομαι» (σιγά, μεγάλε,  ο Χριστός μέσα στη συναγωγή δίδασκε κι έλεγε πως δεν ήρθε να καταλύσει τον εβραϊκό νόμο!).  Προτρέπει να μη σέβεται κανείς τη συναγωγή λόγω της Βίβλου, αλλά γι αυτό να την μισεί και να την αποστρέφεται, γιατί εκεί και στις ψυχές των Ιουδαίων «δαίμονες οικούσι». Αποκαλεί  τις ιουδαϊκές γιορτές ακάθαρτες, μισητές στο θεό, που επέτρεψε στους βαρβάρους να γκρεμίσουν το Ναό και να ερημώσουν την Ιερουσαλήμ, γιατί του σκότωσαν το γιο. (Λόγος δ΄). Παρομοιάζει τις σκηνές  της Σκηνοπηγίας με πορνεία (Λόγος ζ΄) Ονομάζει τη νηστεία τους «μέθης απάσης αισχροτέρα» (Λόγος η΄). Παρακινεί τους πιστούς να μισούν και να αποστρέφονται τους Ιουδαίους και να προτιμούν να πεθάνουν παρά να ζητήσουν από Εβραίο γιατρό να τους γιατρέψει, γιατί ο θεός θα οργισθεί, αν ζητήσουν βοήθεια από τους εχθρούς του (Λόγος η΄). Προτρέπει να αποσπούν με τη βία τους χριστιανούς που πέφτουν στην παγίδα του διαβόλου, τη συναγωγή, «βίαν ποιήσαι και υβρίσαι και φιλονικήσαι και πάντα ποίησον (…) της κοινωνίας απαλλάξαι των χριστοκτόνων». Στο γ΄ λόγο διατάζει  να κατασκοπεύουν και να προδίδουν όποιον έχει σχέση με Ιουδαίους. Απειλεί  ότι, αν αδιαφορούν, θα υποστούν μεγάλη τιμωρία «και γαρ ο Παύλος ουχί τους ποιούντας μόνον τα πονηρά, αλλά και τους συνευδοκούντας αυτοίς υποβάλλει κολάσει και τιμωρία». Στον ε΄ Λόγο του  καυχιέται ότι οι Ιουδαίοι δεν θα ξανακτίσουν ποτέ το ναό του Σολομώντα ούτε θα επιστρέψουν στην ερημωμένη Ιερουσαλήμ («έως της συντελείας έσται η ερήμωσις»), αφού το προείπε ο Χριστός και οι προφήτες και φέρνει 3 παραδείγματα αποτυχημένης προσπάθειας ανοικοδόμησης, από τα οποία το ένα συνέβη επί Κωνσταντίνου, ο οποίος έκοψε τα αυτιά αυτών που το τόλμησαν και τους διαπόμπευσε. Η ιστορία διέψευσε τον Χρυσόστομο και οι Ιουδαίοι όχι μόνο γύρισαν στα μέρη που θεωρούν πατρίδα τους, αλλ’ εξελίχθηκαν σε παγκόσμια δύναμη…