Παρεξηγημένος Χριστός

Ο Ιησούς ήταν ένας φτωχός ραβίνος, που φιλοδόξησε να ιδρύσει θεοκρατική βασιλεία στο Ισραήλ, όπου θα κυριαρχούσαν οι φτωχοί και κατατρεγμένοι και θα γίνονταν "οι έσχατοι πρώτοι". Προδομένος κι εγκαταλελειμμένος από τους δικούς του, καταδικάστηκε να σταυρωθεί ως επαναστάτης. Δεν ήταν ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος του είδους. Την εποχή της Ρωμαϊκής κοσμοκρατορίας στην Παλαιστίνη οι Μεσσίες φύτρωναν σαν τα μανιτάρια. Όλοι φιλοδοξούσαν να σώσουν τον "περιούσιο λαό" από το ρωμαϊκό ζυγό κι όλοι  είχαν τραγικό τέλος. Παρά τα "σημεία και τέρατα" που περιγράφουν τα ευαγγέλια, ο Ιησούς ήταν άγνωστος στους σύγχρονούς του ιστορικούς, ακόμη και τους συμπατριώτες του, Ιώσηπο και Φίλωνα. Αιώνες μετά, ο Ευσέβιος Καισαρείας (4ος αιώνας), συγγραφέας της Εκκλησιαστικής ιστορίας και συνεργάτης του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου στη διαμόρφωση των χριστιανικών δογμάτων, πρόσθεσε στην ιστορία του Ιώσηπου πλαστή μαρτυρία περί του Ιησού. Ούτε το φανταζόταν ο συμπαθής Ιησούς, ότι αιώνες μετά το θάνατό του, κάποιοι θα τον καπηλεύονταν, για να ιδρύσουν την πιο κερδοφόρα επιχείρηση του κόσμου: Τη θρησκεία που με το σύνθημα της αγάπης έσπειρε διχασμό και  μίσος. Μίσος για τη ζωή,  τη χαρά, τη λογική, τους ανθρώπους που τολμούν να αμφισβητήσουν αυθεντίες και δόγματα... [Ο Ινδός πολιτικός Μαχάτμα Γκάντι είχε πει ότι ο  Χριστός του άρεσε όχι όμως οι χριστιανοί, γιατί αυτοί δε μοιάζουν καθόλου με το Χριστό.] Δεν πρόβλεψε ο Ιησούς ότι κάποιοι με λάβαρο το όργανο της καταδίκης του θα εξαπέλυαν πολέμους, θα αιματοκυλούσαν λαούς, θα έκαιγαν και θα βασάνιζαν αντιρρησίες, θα δημιουργούσαν αιρέσεις που τις διαχωρίζει μια κόλαση κακίας. Ο άνθρωπος μπορεί να γίνει, αν θέλει, είτε θεός είτε διάβολος... Δεν φαντάστηκε ο Ιησούς ότι τη μέρα που οι ειδωλολάτρες τιμούν το θεό Ήλιο, οι οπαδοί του θα γονάτιζαν στη βάση ενός από τα πιο φρικτά όργανα βασανιστηρίων και θα κατανάλωναν τελετουργικά σύμβολα αίματος και σάρκας.  Ο Ιησούς προσπάθησε να κάνει το Μωσαϊκό νόμο επιεική. Να διαδώσει τον τρόπο ζωής των Εσσαίων (ευσεβείς Ιουδαίοι που βαπτίζονταν και ζούσαν ασκητική ζωή στην έρημο). Να εγγυηθεί τη σύντομη έλευση της εγκόσμιας βασιλείας του θεού και το θρίαμβο του Ισραήλ. Όταν πάνω στο σταυρό συνειδητοποίησε πως απέτυχε, φώναξε απογοητευμένος "τετέλεσται", πάει πια, όλα τέλειωσαν ....Κάποιοι όμως δεν άφησαν την υπόθεση να τελειώσει εκεί. Είχαν τη μεγαλοφυή ιδέα να σχεδιάσουν μια ανάσταση παρόμοια με τις αναστάσεις των ειδωλολατρικών μύθων  του Ταμούζ και του Άδωνη και να μυήσουν πιστούς σε καινούρια μυστικιστικά παραμύθια. Απέφυγαν αρχικά τους έξυπνους και μορφωμένους μέχρι να "σαγηνέψουν" τα εύπιστα πλήθη σαν τα ψάρια με το δόλωμα της αιώνιας ζωής και της μεταθανάτιας ανταμοιβής. Κι όταν η αίρεση ρίζωσε για τα καλά, οι ελληνομαθείς πιστοί ανέλαβαν να προσαρμόσουν στη νέα θρησκεία τη νεοπλατωνική, την πυθαγόρεια και τη στωική διδασκαλία και να την εμπλουτίσουν με ειδωλολατρικές τελετές. Αν ο Ιησούς ξαναζούσε, θα έμενε έκπληκτος για το πόσο παρεξεγήθηκε το κήρυγμά του και κυρίως για το ποιές ήταν οι συνέπειές του στην ανθρωπότητα και δεν αποκλείεται να στρεφόταν με πάθος εναντίον των θρησκευτικών ηγετών που καυχώνται πως τον αντιπροσωπεύουν και να προκαλούσε ξανά την ατιμωτική καταδίκη του.