Περί ταπεινοφροσύνης

Η χριστιανική ταπεινοφροσύνη είναι κενή ταπεινολογία, που καμουφλάρει έναν υπερτροφικό και ευερέθιστο εγωισμό.  Εκφράσεις όπως: εγώ ο ανάξιος, η ταπεινότης μου, ο ταπεινός δούλος του θεού, ο ελάχιστος κλπ.  είναι κούφιες και παραπλανητικές. Από τον πιο ασήμαντο πιστό ως τον κορυφαίο ηγέτη, όλοι νοσούν από έπαρση, αφού πιστεύουν ότι όποιος δεν ασπάζεται τις αντιλήψεις τους  είναι καταδικασμένος στο πυρ το εξώτερο και θεωρούν έναν εγκληματία πιστό ανώτερο από έναν άπιστο ανθρωπιστή. "Αυτοί οι μικροί άνθρωποι έβαλαν στο στόμα του κυρίου τους λόγια όπως: «Αν το μάτι σου σε σκανδαλίζει βγάλε το. Καλό είναι για σένα να μπεις στη βασιλεία του θεού μονόφθαλμος παρά με δυο μάτια να πας στη γέενα του πυρός, όπου το σκουλήκι δεν τελειώνει και η φωτιά δεν σβήνει»(Μαρκ., 9:47,48). Επίσκοποι με χρυσές μίτρες και αδαμαντοκόλλητες πατερίτσες, με βαρύτιμα άμφια, ακριβά αυτοκίνητα και πολυτελή μέγαρα, υποτίθεται ότι εκπροσωπούν τον ασκεπή και ανυπόδητο ραβίνο Ιησού, που δεν είχε «πού την κεφαλήν κλίναι».  Παγώνια γεμάτα εωσφορική καύχηση, πιστεύουν ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια και κατακεραυνώνουν όποιον εκφράσει αντίθετη γνώμη. Φαφλατάδες δονκιχώτες, φαντάζονται ότι αποτελούν το κέντρο του κόσμου και κονταρομαχούν εναντίον «σκοτεινών δυνάμεων». Χλευάζουν την επιστήμη αλλά στην ανάγκη τους καταφεύγουν σ' αυτήν. Τα βιβλία, τα τραγούδια, η ιδεολογία τους, όλα έχουν εμποτισθεί με αλαζονεία. Πιστεύουν ότι προορισμός τους είναι να σώσουν τον κόσμο κι όσοι δεν τους επικροτούν είναι εχθροί του θεού και όργανα του σατανά. Νομίζουν ότι ανήκουν στους λίγους εκλεκτούς που θα σωθούν, όχι γιατί έχουν κάνει καλές πράξεις, αλλά γιατί κατέχουν το ορθό δόγμα. Τα θεολογικά συγγράμματα έχουν άποψη επί παντός επιστητού. "Οι επιστημονικές μέθοδοι περιφρονήθηκαν από το ιερατείο και αυτοί που τις εφάρμοσαν θεωρήθηκαν «εχθροί του θεού» και δαιμονισμένοι».  Όσον αφορά τη Λογική του Χριστιανισμού, πρόκειται για οξύμωρο σχήμα λογικής του παραλόγου. Η Κοσμολογία τους θέλει τη Γη τετράγωνη, ακίνητη, στερεωμένη με γερά θεμέλια και κρίκους (“οι κρίκοι της γης… ο βαλών λίθον γωνιαίον επ’ αυτής”, Ιώβ 9:6,38:4-6, “επί θαλασσών εθεμελίωσεν αυτήν”,Ψαλμ. 23^ος).  Η χριστιανική έπαρση οργιάζει σε κείμενα όπως η «Χριστιανική Τοπογραφία» του καλόγερου Κοσμά του Ινδικοπλεύστη (6^ος αι.), που καυχιέται ότι συνέτριψε την πλάνη των Ελλήνων, δηλ. τη θεωρία για τη σφαιρικότητα της Γης και  την περιφορά της γύρω από τον Ήλιο. Εξακολουθούν όμως, παρά την ανατροπή της δικής τους πλάνης, να παραμένουν πιστοί στις προκαταλήψεις  και τα δόγματά τους. «Μην κρίνεις, λένε, αλλά στέλνουν στην κόλαση ό,τι στέκει στο δρόμο τους. Αφήνοντας το θεό να κρίνει, κρίνουν αυτοί. Δοξάζοντας το θεό, δοξάζουν τους εαυτούς τους.  Η έπαρση που οφείλεται στο ότι νιώθουν εκλεκτοί παίζει ρόλο μετριοφροσύνης. Τοποθέτησαν τον εαυτό τους στη μεριά του καλού κι από την άλλη τον κόσμο. Αυτό ήταν το πιο ολέθριο είδος μεγαλομανίας. Μικρά εξαμβλώματα υποκριτών και ψευτών προβάλλουν δικαιώματα ιδιοκτησίας των εννοιών του θεού, της αλήθειας, του φωτός, του πνεύματος, της αγάπης, της σοφίας, της ζωής …"