Θεϊκές αντιφάσεις και αδυναμίες στη Βίβλο

-Ο θεός της Βίβλου συγκεντρώνει αντιφατικές ιδιότητες. Είναι π.χ.

*άυλος και αχώρητος, όμως αλληλεπιδρά με την ύλη και χωρά στον υλικό κόσμο

*πάνσοφος,  αλλά τα έργα του  είναι ατελή.

*πατέρας όλο αγάπη, όμως αφήνει τα παιδιά του να βασανίζονται και να πεθαίνουν.

*μακρόθυμος, αλλά εκδικείται σκληρά.

*παντοδύναμος, αλλά για να διαδοθεί η θρησκεία του χρειάζεται θαύματα και ανθρώπινη δράση (κήρυγμα, μαρτύριο κ.λπ.)

*νομοθέτης, αλλά καταπατεί το νόμο του: π.χ. είπε ου φονεύσεις, αλλά θέσπισε το λιθοβολισμό και διέταξε γενοκτονίες λαών της Παλαιστίνης.

*δάσκαλος της ηθικής, μα έχει δώσει άδικους και ανήθικους νόμους στη φύση, π.χ. τα ισχυρά όντα να εξολοθρεύουν τα ανίσχυρα.
*δίκαιος, αλλά στον κόσμο που έφτιαξε επικρατεί η αδικία
*αγαθός, αλλά δημιούργησε το κακό («... κτίζων κακά»Ησαϊα ΜΕ 7)

*δημιουργός του κόσμου, αλλά θέλει να τον καταστρέψει

*Μας έδωσε σώμα, αλλά θέλει να το καταφρονούμε

*Μας έδωσε ένστικτα που θέλει να απορρίπτουμε.

*Θέλει να μάθουν όλοι την αλήθεια για να σωθούν, μα φωτίζει μόνο λίγους.
*Σέβεται την ελευθερία μας, αλλά δεν μας ρωτά, αν θέλουμε να ζήσουμε κάτω από τις συνθήκες που έθεσε.

*Κατοικεί στις ψυχές, αλλά δεν βοηθά στη συνεργασία των ανθρώπων.
*Προνοεί για τον κόσμο, αλλά τον αφήνει να καταστρέφεται από χίλιες δυο αιτίες...

*Έχει αδυναμία στο χρυσάφι, τους πολύτιμους λίθους και την πολυτέλεια. Απαιτεί τα πιο εκλεκτά υλικά για τα αντικείμενα της λατρείας του. Ο Βεσελεήλ, κατασκευαστής της κιβωτού της διαθήκης με θεία εντολή  «κατεχρύσωσεν αυτήν χρυσίω καθαρώ έσωθεν και έξωθεν». Το ιλαστήριο, τα χερουβίμ, η τράπεζα, τα ποτήρια των σπονδών, τα πιάτα, οι λιβανοθήκες, η επτάφωτη λυχνία, τα λαδικά, οι λαβίδες, ακόμα και οι 4 κρίκοι όπου έβαζαν ράβδους για τη μεταφορά της κιβωτού, όλα ήταν χρυσά (Έξοδος, κεφ.38). Οι στολές των ιερέων ήταν από χρυσάφι, πορφύρα και βύσσο, με σμαράγδια, χρυσά κρόσσια και χρυσές αλυσίδες. Ο ίδιος ο θεός περιγράφει, πώς θέλει να είναι τα εσώρουχα των ιερέων, με χρώμα «υακίνθινο» (μπλε), στρογγυλή λαιμόκοψη υφαντή,  μπορντούρα χαμηλά από ύφασμα μπλε, πορφυρό και κόκκινο, λινή κλωστή, άνθη ροδιάς, ρόδια χρυσά και χρυσά κουδουνάκια (΄Εξοδος,28).  Απαιτεί μερίδιο από αλεύρι,  κρασί, κοπάδια και πρωτότοκα παιδιά. «Δικό μου είναι το ασήμι, δικό μου και το χρυσάφι, λέγει Κύριος παντοκράτωρ» (Αγγαίος, Β΄ 8). Κατηγορεί τους Εβραίους ότι τον έκλεψαν, γιατί κράτησαν «τα δέκατα και τις απαρχές» των προϊόντων τους κι αν δεν τα επιστρέψουν, θα κλείσει τους καταρράκτες του ουρανού και θα καταστρέψει τα σπαρτά με ανομβρία (Μαλαχίας, Γ΄:8-10). Διατάζει: «Τα δώρα μου, τις προσφορές μου, αιματηρές και αναίμακτες … φροντίστε να προσφέρετε στις γιορτές μου ... αρνιά, σιμιγδάλι, λάδι, κατσίκια, μοσχάρια, βόδια… και άλλα αγαθά (Αριθμοί ΚΗ΄2 κ.ε.). Σαν τοκογλύφος συμβουλεύει τον εβραϊκό λαό: «να δανείζεις σε πολλά έθνη, αλλά συ να μη δανείζεσαι, κι έτσι θα εξουσιάσεις πολλά έθνη και δεν θα εξουσιάσουν εσένα» (Δευτερ. ΙΕ΄6). Ενώ έδωσε την εντολή «ου κλέψεις», διέταξε τους Εβραίους να κλέψουν τα πολύτιμα αντικείμενα των Αιγυπτίων κατά την Έξοδο. Στους απογόνους του Αβραάμ έταξε να χαρίσει ξένη γη και περιουσίες που αποκτήθηκαν με ξένο ιδρώτα (Δευτερον. ΣΤ΄10, 7΄1-16). Δεν παρέλειψε να συμβουλεύσει τους κλέφτες, πώς να κλέβουν  θεάρεστα: «Όταν μπαίνεις στα σπαρτά τού πλησίον σου, να συλλέγεις στάχυα με το χέρι σου· δρεπάνι, όμως, να μη βάλεις» (Δευτ. ΚΓ΄25).

*Ο θεός της Βίβλου ήταν ψεύτης, σαν τον δικό μας Ερμή. Είπε στους πρωτόπλαστους «την ίδια μέρα που θα φάτε τον καρπό (της γνώσης), θα πεθάνετε» (Γένεσις, Β΄17). Όμως ο Αδάμ έζησε 930 χρόνια (Γέν., Ε΄5), η Εύα ίσως παραπάνω. Καταράστηκε τον Κάιν  να στενάζει και να τρέμει πάνω στη γη, όμως εκείνος παντρεύτηκε κι έκτισε πόλη απέναντι από την Εδέμ, που  ονόμασε Ενώχ, όπως το γιο του (Γεν. Δ΄12-17). Στον Αβραάμ υποσχέθηκε: «Όλη τη γη που βλέπεις θα την δώσω σ’ εσένα και στους απογόνους σου να την κατέχετε στον αιώνα τον άπαντα» (Γεν. ΙΓ΄14-15). Πόσο αίμα χύθηκε και χύνεται ακόμα εξαιτίας αυτής της «διαθήκης»! Ψεύτικη ήταν και η υπόσχεση «θα κάνω τους απογόνους σου σαν την άμμο, που κανείς δεν μπορεί να μετρήσει» (Γεν. ΙΓ΄16). Άλλο ψέμα ήταν η υπόσχεση στον Ιακώβ να επιστρέψει σώος από την Αίγυπτο (Γεν. ΜΣΤ΄3-4), αφού πέθανε εκεί (ΜΖ΄29). Τέτοιος θεός φυσικό ήταν να ευλογεί ψεύτες, όπως τον Ιακώβ που εξαπάτησε τον τυφλό πατέρα του, Ισαάκ, παριστάνοντας τον Ησαύ (Γεν. ΚΖ΄19-24) και τον Ελισαίο που είπε ψέματα στον ετοιμοθάνατο βασιλιά της Συρίας ότι θα ζήσει  (Δ΄Βασιλ. Η΄10). Ακόμα και πνεύματα του ψεύδους έστελνε  να παραπλανούν ανθρώπους. Έτσι εξαπάτησε και σκότωσε το βασιλιά του Ισραήλ Αχαάβ (Γ΄Βασιλ. ΚΒ΄21-23)… 

*Ο θεός της Βίβλου είναι ρατσιστής και τύραννος. Οι Ισραηλίτες έπεσαν πολλές φορές θύματα εθνοκαθάρσεων που εξαπέλυε το ιερατείο τους στο όνομα του θεού, για να μην αφομοιωθούν με τους λαούς που έρχονταν σε επαφή. Ο Μωυσής κατά τη διάρκεια της σαραντάχρονης περιπλάνησης στην έρημο κατέπνιγε με σφαγές τις εξεγέρσεις των δυσαρεστημένων. Μία από αυτές είχε θύματα 3000 Εβραίους (Έξοδος, ΛΒ΄27-29). Άλλη είχε 24.000 θύματα (Αριθ. ΚΕ΄4-9). Με θάνατο τιμωρήθηκαν και οι Εβραίοι που επιθύμησαν να φάνε κρέας (Αριθμοί, ΙΑ΄ 33-35) και οι 250 επαναστάτες του λευίτη Κορέ (Αριθ. ΙΣΤ΄31-35). Στα χρόνια του Δαβίδ αναφέρεται η σφαγή 70.000 ανδρών από  το θεό (Β΄ Βασιλειών, ΚΔ΄, 15). Μετά την επιστροφή από τη Βαβυλώνια αιχμαλωσία, ο αρχιερέας Έσδρας έδωσε εντολή να διώξουν οι Εβραίοι τις αλλοδαπές γυναίκες τους και τα παιδιά που είχαν από αυτές (Έσδρας Α΄, Θ 7-9), με πρόσχημα την εντολή «μη γαμβρεύσεις προς τους αλλοεθνείς και την θυγατέρα σου μη δώσεις προς αυτούς και την θυγατέρα αυτών μη λάβεις δια τον υιόν σου» (Δευτερονόμ.,Ζ.4).