α) Πυρπόληση Σοδόμων, β) Θάμαρ , γ)Σολομών

α)Η πυρπόληση των Σοδόμων σύμφωνα με μια θεωρία ήταν σχέδιο του Λωτ, του Αβραάμ και των «αγγέλων», που τους επισκέφθηκαν. Ο Αβραάμ, περιπλανώμενος κτηνοτρόφος, διέθετε αξιόμαχο στρατό 318 ανδρών (Γεν. ΙΔ΄14). Όταν οι «άγγελοι» πήγαν στα Σόδομα  για να βάλουν  σε εφαρμογή το σχέδιο, οι Σοδομίτες τους θεώρησαν κατασκόπους και απαίτησαν από το Λωτ να τους παραδώσει. Οι «άγγελοι» τους έριξαν στάχτη στα μάτια που προκάλεσε «αορασία» και έβαλαν φωτιά που απλώθηκε στις γειτονικές πόλεις (Δευτ. Κθ΄23) εξαιτίας της πίσσας που είχαν οι πλίνθοι των σπιτιών για συνδετικό υλικό, καθώς η  κοιλάδα της Πεντάπολης των Σοδόμων ήταν «πλήρης φρεάτων ασφάλτου» (Γέν. ΙΔ΄ 10). Ο Λωτ κατέφυγε στην κοντινή πόλη Σηγώρ, αλλά τον έδιωξαν ως ύποπτο για τον εμπρησμό. Θύμα της καταδίωξης ήταν η γυναίκα του. Η πυρπόληση αποδόθηκε στις παρά φύση ορέξεις των Σοδομιτών. Ίδιες ορέξεις είχαν και οι κάτοικοι μιας πόλης της φυλής Βενιαμίν, που ήθελαν να βιάσουν ένα Λευίτη και τελικά βίασαν μέχρι θανάτου τη γυναίκα του (Κριτές ιθ΄1-24), αλλά το έγκλημα δεν συγκίνησε το «θεό», ώστε να ρίξει στους ενόχους φωτιά και θειάφι. 

β)Το δακτυλίδι της Θάμαρ.

Η Θάμαρ ήταν νύφη του Ιούδα, γιου του Ιακώβ και προγόνου του Δαβίδ και του Χριστού. Είχε παντρευτεί τον Ηρ, γιο του Ιούδα. Πριν  προλάβει να κάνει παιδί ο Ηρ, τον σκότωσε ο Γιαχβέ. Η Θάμαρ, σύμφωνα με το έθιμο, παντρεύτηκε τον αδελφό του, τον Αυνάν. Ο Αυνάν αυνανιζόταν, για να μην κάνει παιδί που  θα θεωρούνταν του αδελφού του και ο θεός  θύμωσε και τον σκότωσε κι αυτόν. Ο Ιούδας έταξε στη Θάμαρ να την παντρέψει με τον ανήλικο γιο του, όταν ενηλικιωθεί. Ως τότε έπρεπε να επιστρέψει στην οικογένειά της. Εκείνη φοβήθηκε, μήπως ο πεθερός δεν τηρήσει την υπόσχεση, ντύθηκε πόρνη και βγήκε στο σταυροδρόμι. Ο Ιούδας δεν κατάλαβε ότι ήταν η νύφη του και πήγε μαζί της.  Για αμοιβή της πορνείας, της υποσχέθηκε  ένα αρνί κι εκείνη  κράτησε ως εγγύηση το δακτυλίδι και το ραβδί του. Πέρασε  καιρός κι ήρθαν τα νέα στον Ιούδα, ότι η Θάμαρ ήταν έγκυος. Έξαλλος ο πεθερός απαίτησε να την κάψουν ζωντανή ως μοιχαλίδα. Εκείνη τότε φανέρωσε στο δικαστήριο ποιος ήταν ο πατέρας του παιδιού, δείχνοντας το δακτυλίδι και το ραβδί του. Και όχι μόνο δεν τιμωρήθηκε, αλλά τιμήθηκε σαν ηρωίδα! Στους χριστιανικούς γάμους ο παπάς εύχεται στη νύφη να ευλογηθεί το δακτυλίδι της, όπως το δακτυλίδι της Θάμαρ!

 

γ)Σολομών

Ο θεός σκότωσε τον πρώτο γιο του Δαβίδ και της Βηρσαβεέ, ως καρπό μοιχείας (Β΄Βασιλειών ιβ΄25). Τον 2^ο γιο τους, μέσω του προφήτη Νάθαν, διέταξε να ονομάσουν Ιεδδεδί, που σημαίνει αγαπητός στον Γιαχβέ. Ο Δαβίδ όμως τον ονόμασε Σολομώντα, που σημαίνει ειρηνικός. Ο Σολομών είχε 1400 άρματα, 12.000 ιππείς και αξιόμαχο στρατό. Κυρίευσε πόλεις (η΄2) και πλούτισε μεταπουλώντας στη Συρία και στα βασίλεια των Χετταίων πολεμικά άρματα και ίππους που αγόραζε από την Αίγυπτο (α΄16-17). Το 4^ο έτος της βασιλείας του άρχισε να κτίζει το Ναό με τη βοήθεια του βασιλιά της Τύρου Χιράμ (β΄11, γ΄2). Παρά την εντολή ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον ουδέ παντός ομοίωμα…., έβαλε στο Ναό επίχρυσα ομοιώματα Χερουβίμ και ανάγλυφα (γ΄5,7,10) και 12 χάλκινα μοσχάρια που υποβάσταζαν τη «θάλασσα» (νιπτήρας, δ΄3-4) και θυμίζουν την απαγορευμένη λατρεία του μόσχου. 14 όρθια λιοντάρια κοσμούσαν τα 6 σκαλιά και τα πλευρά του χρυσελεφάντινου θρόνου του (θ΄17-19). Από τα καλλιτεχνήματα, τα παλάτια και τα λαμπρά οικοδομήματα που περιγράφει η Βίβλος τίποτα δεν επιβεβαίωσε η αρχαιολογική σκαπάνη. Τι τράβηξαν οι υπήκοοι του Σολομώντα με τη μανία επίδειξης και τις σπατάλες του, φανερώνουν οι ικεσίες τους προς το γιο και διάδοχό του, τον Ροβοάμ: «Ο πατέρας σου μας είχε επιβάλει βαριά φορολογία. Κάνε συ ελαφρότερο το βαρύ ζυγό που μας φόρτωσε» (Β΄Παρ.,ι΄4). Κι ο γιος, χειρότερος από τον πατέρα, τους απάντησε: «εγώ θα σας κάνω βαρύτερο το ζυγό. Ο πατέρας μου σας παίδευσε με μαστίγια, εγώ θα σας τιμωρώ με αγκαθωτά μαστίγια» (Β΄Παρ.,ι΄14). Γι αυτό οι 10 πιο δυναμικές φυλές του Ισραήλ ίδρυσαν δικό τους βασίλειο στο βόρειο τμήμα της χώρας με πρωτεύουσα τη Σαμάρεια και βασιλιά τον Ιεροβοάμ. Οι Ιουδαίοι χαρακτήριζαν υβριστικά «Σαμαρείτες» όλους τους κατοίκους του βορείου βασιλείου του Ισραήλ (Β΄ Παραλειπ.) Ο Ροβοάμ παρέμεινε βασιλιάς στο νότιο βασίλειο, του Ιούδα, με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ. Από τότε ξεκίνησε η έχθρα που μαρτυρείται στα ευαγγέλια («ου γαρ συγχρώνται (δεν έχουν σχέση) Ιουδαίοι Σαμαρείταις», Ιωάν., δ΄9). Οι Ιουδαίοι  δεν ήθελαν συνεργασία με τους Σαμαρείτες, ούτε για καλό, όπως π.χ.  για την ανοικοδόμηση του Ναού που είχε καταστρέψει ο Ναβουχοδονόσορ. Ο Σολομών, όταν αποπεράτωσε το Ναό, πρόσταξε το θεό «Σήκω και έλα στον τόπο αυτό της ανάπαυσής σου» (στ΄41)! και υποσχέθηκε στους υπηκόους του ότι θα εισακούεται κάθε  προσευχή που θα γίνεται εκεί μέσα (στ΄22-40). Ο Γιαχβέ έπεσε σαν φωτιά από τον ουρανό και κατέφαγε (ζ΄3-5) τα 22.000 μοσχάρια και 120.000 πρόβατα που θυσίασε ο Σολομών. Ικανοποιημένος εμφανίστηκε τη νύκτα στον ύπνο του και του είπε ότι θα μένει στο ναό και θα εισακούει κάθε προσευχή: «Αν κλείσω τον ουρανό και δεν πέσει βροχή, αν διατάξω τις ακρίδες να φάνε τα δέντρα, αν στείλω θάνατο στο λαό μου και στραφεί σ’ εμένα και προσευχηθεί… θ’ ακούσω τις προσευχές τους… Τα μάτια μου θα είναι ανοικτά και τα αυτιά μου προσεκτικά στην προσευχή που θα αναπέμπεται προς εμέ από τον τόπο τούτο …  Διάλεξα κι άγιασα τούτο το ναό, για να είναι το όνομά μου εκεί αιώνια» (ζ΄12-16). Τι ήθελε κι έδινε τέτοιες βαρύγδουπες υποσχέσεις, αφού δεν θα τις τηρούσε; Η Βίβλος γράφτηκε μετά την καταστροφή του ναού που έγινε το 586 π.Χ. και η προφητεία διορθώθηκε με την προσθήκη ότι ο ναός θα καταστραφεί σε περίπτωση που ο λαός εγκαταλείψει τη λατρεία του Γιαχβέ.