Ο κόσμος της θρησκείας

Περνώντας από την πύλη του ύπνου μπαίνουμε στο δικό μας κόσμο, όπου ο χρόνος κυλά με άλλο ρυθμό. Η ονειρική ζωή επιφυλάσσει πρωτόγνωρες εμπειρίες. Αφήνουμε προσωρινά τον κοινό κόσμο που φαίνεται ίδιος στον καθένα μας, όσο είμαστε ξύπνιοι. Ο κόσμος των ονείρων μας έχει την προσωπική μας σφραγίδα και μας οδηγεί στο παρθένο δάσος του ασυνείδητου  όπου υπάρχουν σύμβολα και αρχέτυπα, φορτισμένα με ιδιαίτερο για μας νόημα. Ο κόσμος της θρησκείας αναδύθηκε μέσα από τον κόσμο των ονείρων. Τα όνειρα χρησιμοποιούν στοιχεία από τον αισθητό κόσμο, τον οποίο η θρησκεία επιχειρεί να υποκαταστήσει με το δικό της φανταστικό κόσμο.  Ο Θεός είναι το πολύ 200.000 ετών,  συνομήλικος του ανθρώπινου είδους. Θεός και ανθρωπότητα πέρασαν μαζί από στάδια εξέλιξης. Πρώτος θεός  ήταν ο ήλιος που γονιμοποιούσε τη γη και γεννούσε μαζί της ουράνιες, γήινες και υποχθόνιες θεότητες, υπεύθυνες για κάθε φυσικό γεγονός. Ο πρωτόγονος ήταν ρεαλιστής· ο θεός του ήταν ορατός και τα δώρα του (φως, θερμότητα, φυτά, καρποί...) ήταν αντιληπτά στις αισθήσεις και εξασφάλιζαν τη ζωή και την ευημερία. Όταν ο ανθρώπινος εγκέφαλος μεγάλωσε κι απόκτησε ανεπτυγμένη ικανότητα κρίσης, έδωσε στο θεό ήλιο πνευματική υπόσταση και στα αγαθά του πνευματική σημασία.  Από τη Βίβλο, κείμενο της εποχής του Χαλκού, γεννήθηκαν 3 θρησκείες της ερήμου και του θανάτου: ιουδαϊσμός, χριστιανισμός και ισλαμισμός. Ο 1^ος είναι φυλετική λατρεία ενός θεού κακότροπου με αρρωστημένη εμμονή στους σεξουαλικούς περιορισμούς, τη μυρωδιά καμένης σάρκας, την υπεροψία και έχθρα προς τους άλλους θεούς και την αποκλειστικότητα της επίλεκτης φυλής του. Ο ιουδαϊσμός είναι θρησκεία του Πατέρα, ο χριστιανισμός του Υιού κι ο ισλαμισμός δανείστηκε υλικό από τις 2 άλλες. Και οι 3 είναι πατριαρχικές θρησκείες με ένα θεό  παντοδύναμο πατέρα, γι αυτό υποθάλπουν το μίσος προς τις γυναίκες επί 2000 χρόνια και πλέον, στις χώρες που έχουν πληγεί από τον επουράνιο θεό και τους επίγειους αρσενικούς αντιπροσώπους του. Η εξέλιξη του θεού φαίνεται στις τρεις αυτές συγγενείς θρησκείες. Στον Ιουδαϊσμό είναι ανθρωπόμορφος, έχει χέρια, πόδια, κεφάλι, στόμα, εργάζεται, θυμάται, ξεχνά, οργίζεται, επιθυμεί, εκδικείται, μετανιώνει...  Σύμφωνα με τον Αϊνστάιν αυτός ο θεός είναι «έκφραση και προϊόν της ανθρώπινης αδυναμίας και η Βίβλος συλλογή από πρωτόγονους, παιδαριώδεις θρύλους.» (Σχόλιο του Αϊνστάιν στο βιβλίο του φιλόσοφου Έρικ Γκούτκιν  «Επιλέξτε τη Ζωή…» 3 Ιαν. 1954). Ο χριστιανισμός αφαίρεσε από τον ιουδαϊκό θεό τα περισσότερα ανθρωπόμορφα στοιχεία. Στον ισλαμισμό ο θεός εμφανίζεται ως απόλυτο πνεύμα. Η ηθική του θεού και στις τρεις θρησκείες προσαρμόζεται στην ηθική του ανθρώπου και εξελίσσεται παράλληλα. Πιο εξελίξιμος αποδείχτηκε ο χριστιανικός θεός που προσαρμόζεται έστω και αργά στην πρόοδο του ανθρώπου. Ο ισλαμικός παραμένει καθηλωμένος στον 7^ο αιώνα μετά Χριστό συμπαρασύροντας στην οπισθοδρόμηση τους φανατικούς πιστούς του. Στη βάση όλων των θρησκειών βρίσκεται ο ανιμισμός,  πίστη  στην πανταχού παρουσία πνευμάτων και ψυχών (anima= ψυχή) και ο παγανισμός (υπαίθριες λατρείες ειδώλων των θεοποιημένων φυσικών δυνάμεων). Σαμάνοι, Δρυίδες και λοιποί μάγοι – ιερείς και θεραπευτές σε Ασία,  Ευρώπη,  Αφρική,  Αμερική, Αυστραλία και όλον τον κόσμο επικοινωνούν με τα πνεύματα της φύσης και των νεκρών προγόνων χρησιμοποιώντας μαγικά σύμβολα και αντικείμενα (φετίχ) και ιερά ζώα και φυτά (τοτέμ), για τους κοινούς θνητούς απαγορευμένα (ταμπού). Στη Μεσοποταμία,  γύρω στο 3000 π.Χ, Σουμέριοι, Ασσύριοι και Βαβυλώνιοι  λάτρευαν θεούς που εκπροσωπούσαν ουράνια σώματα και  δυνάμεις της φύσης. Το ίδιο και στην Αίγυπτο του 4000 π.Χ., όπου ανώτατος θεός ήταν ο ήλιος Ρα, αλλά και στην  Ελλάδα, όπου αρχαιότερη ήταν η λατρεία της Γαίας (το Δωδεκάθεο επικράτησε από το 12^ο αι. π.Χ και τα Μυστήρια  από τον 6^ο αι. πΧ).  Στην Ινδία από το 1000 π.Χ. ο Βραχμανισμός, συμπληρωμένος από τον  Ινδουισμό, θέσπισε ως μόνη αλήθεια το πνεύμα Μπράχμαν. Στην Περσία από τον 7^ο αι. π.Χ. κυριάρχησε ο Ζωροαστρισμός,  λατρεία  του  θεού του φωτός και του καλού. Στην Παλαιστίνη ο Ιουδαϊσμός στερεώθηκε τον 6^ο αι. π.Χ.  χάρη στον ιερέα Έσδρα.  Τον 6^ο αι. π.Χ. ο Βουδισμός άρχισε να κατακτά τις Ασιατικές χώρες, διδασκαλία του Σιντάρτα Γκαουτάμα, που από φιλοσοφία ζωής κατέληξε σε θρησκεία. Στην Κίνα η αρχαία κινεζική θρησκεία και η ηθική του Κομφούκιου απετέλεσαν τον Ταοϊσμό γύρω στον 5^ο αι. π.Χ. Στην Ιαπωνία ο Σιντοϊσμός (σίντο= δρόμος των θεών) ένωσε Βουδισμό, Ταοϊσμό και Κομφουκιανισμό. Κοινό χαρακτηριστικό των αρχαίων θρησκειών είναι η προσπάθεια να ερμηνεύσουν και να εξευμενίσουν τις φοβερές φυσικές δυνάμεις. Οι νεότερες θρησκείες έχουν συγκρητιστικό χαρακτήρα· συγκεντρώνουν παλιά θρησκευτικά στοιχεία και τους δίνουν  καινούριο νόημα. Τον 1^ο αι. μ.Χ. εμφανίστηκε στην Παλαιστίνη ο Χριστιανισμός, αίρεση του Ιουδαϊσμού, επηρεασμένη από την ελληνική φιλοσοφία και τα Μυστήρια της ελληνιστικής εποχής. Τον 7^ο αι. μ.Χ. γεννήθηκε στην Αραβία ο Ισλαμισμός, κράμα ιουδαϊσμού, χριστιανισμού και αραβικών δοξασιών. Χριστιανισμός και Ισλαμισμός διασπάστηκαν σε αιρέσεις, από τις οποίες πολυπληθέστερες είναι οι χριστιανικές.  Στην εξάπλωση ανά τον κόσμο προηγείται ως τώρα ο Χριστιανισμός σε όλες τις μορφές του. Το 15^ο αι. δημιουργήθηκε στην Ινδία η θρησκεία των Σιχ, κράμα ινδουισμού και Ισλάμ. Άλλες θρησκείες συγκρητισμού είναι: Η Μπαχάι (19^ος αι., Ιράν), που διδάσκει την ουσιαστική ενότητα όλων των θρησκειών. Ο Νεοπαγανισμός (20^ος αι.), που θέλει να αναβιώσει το Δωδεκαθεϊσμό, τη θρησκεία των Δρυϊδων, των  Γουίκα (μάγοι-λάτρεις της γης), των Άσατρου (πιστοί αρχαίων ισλανδικών θεών) και των Σαμάνων. Η  Νέα Εποχή (του Υδροχόου, που ξεκινά από το 2001),  κράμα θρησκειών, αστρολογίας και πνευματισμού. Ο Οικουμενισμός, η Παγκοσμιοποίηση  και η  Νέα Τάξη επιδιώκουν επίσης την ενοποίηση όλων των θρησκειών σε μια παγκόσμια θρησκεία …