Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ

Οι θρησκείες χρησιμοποιούν κατά κόρον τη μαγεία του λόγου, του κηρύγματος, της ευχής, της επίκλησης, της κατάρας… «Εν αρχή ην ο λόγος… και θεός ην ο λόγος…», Δημιουργός των πάντων.  Μυστηριακός, ακατανόητος, αποκεκαλυμένος σε κάποιον σαμάνο ή αλλοπαρμένο προφήτη, Χαλδαίο νομάδα κτηνοτρόφο, Ινδό πρίγκηπα φιλόσοφο, Εβραίο ραββίνο ζηλωτή, επιληπτικό έμπορο καμηλιέρη, οραματιστή της ερήμου… «Εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτού και εις τα πέρατα της οικουμένης τα ρήματα αυτού…». Ψαλλόμενος υπνωτίζει, διαδιδόμενος κατακτά. Ανέδειξε ιερατεία. Υπέταξε λαούς. Θέσπισε κανόνες ζωής, δόγματα και εντολές.  Έγινε «θεόσταλτος»  νόμος, ιερό ανάγνωσμα, βάση θρησκειών, όργανο υποδούλωσης. Ίδρυσε ναούς, παγόδες, τεμένη. Απαγγέλλεται, αποστηθίζεται, ψάλλεται, διδάσκεται, ερμηνεύεται, σχολιάζεται και διαδίδεται προφορικά και γραπτά. Ενώνει και διαιρεί. Παρηγορεί και απελπίζει. Κτίζει και καταστρέφει. Λυτρώνει και  κολάζει και κυρίως μαγεύει και πλανά.