Συμεών ο νέος θεολόγος

Ο Συμεών ο Νέος θεολόγος  (967-1037) από την Παφλαγονία  της Μικράς Ασίας (δυτικά του Εύξεινου Πόντου),  γράφει ότι  αιτίες της εξορίας από τον παράδεισο ήταν η απιστία και η υπερηφάνεια. Δεν πίστεψε δηλ. ο Αδάμ πως θα πεθάνει, αν φάει το μήλο και «όταν έφαγε ευθύς απέθανε κατά την ψυχήν και ύστερα από ενεακοσίους τριάκοντα χρόνους απέθανε και κατά το σώμα…» (Α΄ λόγος για την παράβαση του Αδάμ).  [Νόμιζε ο Συμεών ότι υπήρξε εποχή που ο άνθρωπος ήταν αθάνατος, όμως όλα στο σύμπαν γεννιούνται και πεθαίνουν, κάνοντας το βιολογικό τους κύκλο]. Στον 11^ο Λόγο του ο Συμεών γράφει «ο φωτισμένος άνθρωπος αισθάνεται σαν βρωμερό σκουλήκι, ταπεινοφρονεί, ταπεινολογεί,ντρέπεται τον ήλιο, τα αστέρια, όλα τα κτίσματα του θεού, που έγιναν για χάρη του, αισθάνεται φταίχτης απέναντι στο θεό, δεν τολμά να σηκώσει τα μάτια του, αισθάνεται ανάξιος να τρώει τους καρπούς της γης, καταδικάζει τον εαυτό του σε πείνα και δίψα, δεν τολμά να κοιτάξει τις εικόνες του Χριστού και των αγίων γιατί νιώθει μιαρός και αμαρτωλός και νομίζει πως και οι εικόνες τον σιχαίνονται…. Φοβάται μήπως ανοίξει το πάτωμα της εκκλησίας και τον καταπιεί και κατεβεί ζωντανός στον άδη»… Όλη αυτή την επικίνδυνη παράνοια την ονομάζει   «αγία ταπείνωση».  Με τέτοια κηρύγματα πολεμήθηκε το θάρρος,η αυτοπεποίθηση, η ελευθερία σκέψης και γνώμης, το κοφτερό μυαλό, που είναι απαλλαγμένο από φοβίες και προκαταλήψεις. Οι δούλοι του θεού πρέπει να έχουν σπασμένο ηθικό και σκυμμένο κεφάλι, να πνίγονται στο άγχος, το φόβο και τη ντροπή και να σιχαίνονται τον εαυτό τους για να επιτρέπουν να τους χειραγωγούν άλλοι. Στον 25^ο Λόγο του ο Συμεών ισχυρίζεται ότι, όταν ο Αδάμ τυφλώθηκε ψυχικά, «ανέβλεψε σωματικά» και συνουσιάστηκε με την Εύα. Αυτή η γνώση είναι «εμπαθής» και «αγνωσία του καλού» και χωρίζει τον άνθρωπο από τη θεία γνώση [καταδικάζει ως αμαρτία μια από τις βασικές λειτουργίες κάθε οργανισμού, την αναπαραγωγική]. Μεγάλη αηδία αισθάνεται για το σώμα: «Εσπάρη από φθορά σάν σάλιο, μεγαλώνει σαν χορτάρι, έχει σύσταση συνθεμένη  από πολλά πράγματα σαπημένα … συσταίνεται  από καθημερινή σαπίλα και φθορά και τα εντόσθιά του είναι βρώμα και δυσωδία» (Λόγος 31^ος)  [Αυτό που σιχαίνεται τόσο,  είναι τέλειο δημιούργημα του θεού του!] Ο διάβολος, σύμφωνα με τον Συμεών «χορεύει μαζί με τους λοιπούς δαίμονες», γιατί είναι άρχων του κόσμου «κατά συγχώρησιν θεού». [Αν δεν το ήθελε ο θεός, δεν θα χόρευε ο διάβολος!] Οι τρόποι με τους οποίους σκλαβώνει τον άνθρωπο είναι: «παιχνίδια, χοροί, γέλωτες, φλυαρίες, παλαίσματα, πηλαλήματα, σεργιάνια και άλλα περιττά και αχρεία που δεν αρμόζουν στον άνθρωπο και δεν τον ωφελούν» (Λόγος 36^ος). [Ενοχοποιεί κάθε υγιή εκδήλωση. Προτρέπει σε μίσος για το σώμα και την κοινωνική ζωή, που μέσω αυτής ο άνθρωπος εξανθρωπίζεται. Το παιχνίδι, ο χορός, το γέλιο, η κουβέντα, τα αγωνίσματα και οι περίπατοι  δεν είναι  περιττά ούτε αμαρτωλά. Βοηθούν τον άνθρωπο να διώχνει τη στεναχώρια, να χαίρεται  τις ομορφιές της ζωής και της φύσης,  να πλουτίζει το μυαλό, να γυμνάζεται και να κοινωνικοποιείται]. Η συμπάθεια προς τους συγγενείς απαγορεύεται, αφού ο Χριστός είπε «ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος και ο ερχόμενος προς με και ου μισεί τον πατέρα αυτού και τη μητέρα και τους αδελφούς και τας αδελφάς και την γυναίκα και τα τέκνα έτι δε και την εαυτού ψυχήν, ου δύναταί μου είναι μαθητής»  (Λόγος 74^ος ). [Όταν το άτομο αποκόπτεται από τους συγγενικούς του δεσμούς, γίνεται ευάλωτο και μπορούν να το εκμεταλλεύονται εύκολα οι επιτήδειοι].  Η ψυχή και ο νους, άτρεπτες ουσίες,  αλλοιώνονται από τα συναισθήματα.  Το σώμα  είναι «τρεπτό», φτιαγμένο από 4 στοιχεία: θερμό, ψυχρό, υγρό και ξηρό.. Η ψυχή και ο νους έχουν ελεύθερη βούληση, ενώ το σώμα δεν έχει.  Για τις αμαρτίες («επιθυμία γάμου ή καλλωπισμού, λαιμαργία, οκνηρία» κ.λπ)  έχουν ευθύνη ο νους και η ψυχή, που συνεργάζονται  είτε για καλό είτε για κακό.. (Λόγος 43^ος). [Ονομάζει ψυχή και νου τα προϊόντα της λειτουργίας του εγκεφάλου.  Αν ο εγκέφαλος πάσχει από βλάβη είτε κληρονομική είτε λόγω τραυματισμού,  υπεύθυνη για τη συμπεριφορά του ασθενή  δεν  είναι η ψυχή του, αλλά η νόσος του. Ο χριστιανισμός απέδωσε την επιληψία και τη σχιζοφρένεια σε κατάληψη του σώματος από δαιμόνια και με το πρόσχημα του εξορκισμού θανατώθηκαν ή βασανίστηκαν πολλοί ασθενείς, πριν αποκαλυφθούν οι αιτίες της νόσου και τα σχετικά φάρμακα.] Ο Συμεών δίδασκε ότι οι 7 μέρες της δημιουργίας  συμβολίζουν τους 7 αιώνες, που μέλλει να διανύσει ο παρών κόσμος. [Αν ίσχυαν όσα κατά καιρούς έχουν γραφτεί για τη συντέλεια, θα έπρεπε η ιστορία της γης να είχε διακοπεί αιώνες πριν].  Ο θεός φύτεψε τον παράδεισο την 8^η μέρα, που δεν έχει αρχή και τέλος, γιατί συμβολίζει  τη μέλλουσα βασιλεία των ουρανών. Ο κόσμος τότε θα καθαριστεί με φωτιά και θα γίνει παραδεισένιος… Την ημέρα της κρίσεως ο ουρανός και η γη θα τυλιχτούν σαν χαρτί και θα αδειάσει ο χώρος, για να φανερωθεί ο θεός ασωμάτως με σώμα(!). Τότε οι πιστοί που συμμετείχαν στα Μυστήρια θα γίνουν άφθαρτοι. (Λόγος 45^ος). [Εκατομμύρια άνθρωποι πιστεύοντας τέτοια κηρύγματα, βασανίστηκαν, βασάνισαν, πέθαναν και σκότωσαν με την ελπίδα να κερδίσουν μια θέση στο φανταστικό παράδεισο].