Περί πίστης

Πίστη είναι η αλαζονεία της απόλυτης βεβαιότητας για κάτι που δεν είναι δυνατόν να εξακριβωθεί. Η επιστήμη αποκαλύπτει την αλήθεια περιορίζοντας την πίστη. Ο θεολόγος  κοιτά τα πράγματα από μια εσφαλμένη και ανέντιμη προοπτική, την πίστη. Ο,τιδήποτε θεωρεί αληθινό είναι ψεύτικο. Οι πατέρες της εκκλησίας δίδασκαν ότι το ουράνιο τόξο είναι σημάδι της υπόσχεσης του θεού στο Νώε, πως δεν θα καταστρέψει ξανά τη γη με κατακλυσμό. Οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι ουράνιο τόξο δημιουργείται λόγω της διάθλασης του ηλιακού φωτός από τα αιωρούμενα σταγονίδια της ατμόσφαιρας. Οι πατέρες υποστήριξαν ότι  ο θεός ρίχνει κεραυνούς κατά των ασεβών. Οι επιστήμονες αποκάλυψαν ότι οι κεραυνοί είναι σπινθήρες που παράγονται μεταξύ ηλεκτρικά φορτισμένων νεφών με αντίθετα φορτία ή νεφών και εδάφους. Κατά τους πατέρες η οργή του θεού προκαλεί σεισμούς και εκρήξεις ηφαιστείων. Κατά τους επιστήμονες αυτά είναι συνέπειες  της κίνησης των τεκτονικών πλακών της Γης. Θρησκείες που προσαρμόζονται στην πρόοδο της επιστήμης, έστω και με καθυστέρηση, επιβιώνουν, ενώ εκείνες που μένουν πεισματικά προσηλωμένες στο παρελθόν και αντιμάχονται  την εξέλιξη είναι καταδικασμένες να καταστραφούν, αφού πρώτα καταστρέψουν άτομα και λαούς. Στις τρεις επικρατέστερες θρησκείες υπάρχουν μετριοπαθή  και οπισθοδρομικά ρεύματα που συγκρούονται αναμεταξύ τους με την ίδια σφοδρότητα που συγκρούονται με άλλες θρησκείες. Το ακραίο Ισλάμ δολοφονεί οπαδούς του που παρεκκλίνουν από το «ορθόδοξο Ισλάμ». Στη χριστιανική Ελλάδα οι «ορθόδοξοι» μισούν τους οπαδούς άλλων χριστιανικών αποχρώσεων (παπικοί, φιλενωτικοί, προτεστάντες, ιεχωβάδες κλπ.), ενώ οι παλαιοημερολογίτες αποστρέφονται τους νεοημερολογίτες. Χειρότερο μίσος από το θρησκευτικό δεν υπάρχει. Δηλητηριάζει ψυχές και διαλύει κοινωνίες. Για εκείνους που σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, η πίστη είναι θέμα προσωπικό, ασχέτως αν καταστρέφει την ικανότητα να διακρίνεις το λάθος από το σωστό. Η πίστη αποκοιμίζει, αποπροσανατολίζει και εξαπατά. Η αμφιβολία ξυπνά τον νου και τον ωθεί στην έρευνα, τον στοχασμό και τη διατύπωση λογικών κρίσεων. Η πίστη απορρίπτει την έρευνα και εμπιστεύεται το ψέμα. Βασίζεται στο αναπόδεικτο και το μη ορατό.  Η δυσπιστία ζητά αποδείξεις και χειροπιαστά στοιχεία, ξεσκεπάζει το ψέμα  και αποφεύγει την εξαπάτηση. Η πίστη είναι τύφλα του νου. Δεν επιτρέπει προβληματισμούς, αντιρρήσεις και αμφιβολίες. Ενοχοποιεί την περιέργεια για γνώση και αποθαρρύνει τη θέληση για ανακαλύψεις. Η πίστη, κατά τον Νίτσε, είναι μορφή αρρώστιας. Σημαίνει «δεν θέλω να μάθω τι είναι αληθινό». Αυτός που πιστεύει θεωρείται μακάριος, αλλά η μακαριότητα δεν είναι απόδειξη της αλήθειας. Η πίστη δεν κινεί βουνά, υψώνει βουνά εκεί που δεν υπάρχουν. Τα μεγάλα πνεύματα είναι σκεπτικιστές. Οι πεποιθήσεις είναι φυλακές. Ο πιστός είναι εξαρτώμενος άνθρωπος που δεν μπορεί να βάλει κάποιον σκοπό από μόνος του, δεν ανήκει στον εαυτό του, μπορεί μόνο να είναι ένα μέσο, έχει ανάγκη να υπάρχει κάποιος  που να τον χρησιμοποιεί. Κάθε είδος πίστης είναι μια έκφραση αυτοαποκήρυξης, αυτοαποξένωσης.  Εκείνοι που υποφέρουν στηρίζονται στην ελπίδα του επέκεινα που δεν μπορεί να διαψευστεί ούτε και να υλοποιηθεί. Με τη δύναμη της αυταπάτης και της εξιδανίκευσης ο πιστός αντέχει τα πάντα.

                         -----οοοοο-----