Κριτική του Χριστιανισμού από τον Μπ. Ράσελ

Ο Μπέρτραντ Ράσελ , Άγγλος ειρηνιστής, φιλόσοφος και μαθηματικός (1872-1970) στο βιβλίο του "Γιατί δεν είμαι χριστιανός" συμφωνεί με το Ρωμαίο ποιητή Λουκρήτιο (1^ος αι. π.Χ.) ότι η θρησκεία είναι ασθένεια, γέννημα φόβου και  πηγή δυστυχίας. Λέει ότι ήταν πάντα μέσο εξαπάτησης του λαού, γι αυτό οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες έλεγαν «Vulgus vult decipi, ergo decipiatur» (Ο λαός επιθυμεί να εξαπατηθεί· ας τον εξαπατήσουμε). Για να ιδρυθεί μια θρησκεία, μαζεύονται γύρω από ένα χαρισματικό άτομο αυτοί που ερμηνεύουν την «αλήθεια» του. Μετά το θάνατό του τον αναγορεύουν σε θεό, όπως συνέβη με το Βούδα και το Χριστό. Το ιερατείο της θρησκείας  διεκδικεί το αλάθητο και υποστηρίζει ότι ο θεός συμμερίζεται τις προκαταλήψεις τους: «Φάνηκε σωστό στο Άγιο Πνεύμα και σε μας …» (Πράξεις,ΙΕ, 28). Ο χριστιανισμός απαξιώνει τη νοημοσύνη. Δεν αγιοποιεί αυτόν που συνεισφέρει στην ευημερία της κοινωνίας, κάποιον ευεργέτη της ανθρωπότητας, που θα εφεύρει π.χ. το φάρμακο για την εξάλειψη μιας αρρώστιας, αλλά θα επηρεαστεί από την ερωτική του ζωή. Θα αγιοποιήσει κάποιον αργόσχολο πολύτεκνο θρήσκο, που η γυναίκα του και τα μισά του παιδιά  πέθαναν από κακοπέραση, φτάνει αυτός να μην έχει άλλη ερωτική επαφή.  Θέλει η ερωτική επαφή να προκαλεί πόνο. Επιβάλλει στα παιδιά επικίνδυνη  άγνοια γύρω από το σεξ. Τα κάνει να το αντιμετωπίζουν σαν κάτι απρεπές και γελοίο. Ο Παύλος δίδασκε ότι η παρθενία είναι ανώτερη και ο γάμος αναγκαίο κακό. Κάθε χριστιανός είναι λίγο-πολύ νευρικά ασθενής, εξαιτίας του ταμπού της σεξουαλικής γνώσης.  Τα αντιεπιστημονικά δόγματα της Βίβλου έχουν ανατραπεί, όπως λ.χ. ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε το 4004 π.Χ. [5.508 π.Χ. σύμφωνα με την Πενθέκτη Σύνοδο]. Η συμπεριφορά είναι αποτέλεσμα διαφόρων παραγόντων που για κάποιους δεν ευθύνεται το άτομο. Η ελεύθερη σκέψη βαθμιαία ευνουχίζει το χριστιανισμό και δεν καταδικάζονται πια σαν εγκληματίες εκείνοι που αμφισβητούν τα δόγματα. Η  Εκκλησία θεώρησε τη γνώση αμαρτωλή, γιατί οδηγεί στην αμφισβήτηση των δογμάτων. Η επιστήμη μπορεί να λύσει τα προβλήματα του ανθρώπου και να κάνει τη ζωή υποφερτή. Η γνώση για να επιτευχθεί η γενική ευτυχία υπάρχει, αλλά βασικό εμπόδιο είναι η  θρησκεία, που με τα άγρια δόγματα της αμαρτίας και της τιμωρίας δίνει αφορμές πολέμου και αποτρέπει την ορθολογιστική εκπαίδευση και την επιστημονική συνεργασία. Η θρησκεία κάνει τους ανθρώπους μοχθηρούς και απάνθρωπους. Είναι εχθρός της προόδου. Προκαλεί μη απαραίτητη δυστυχία. Θεμέλιό της: ο φόβος και η ανασφάλεια. Αντίδοτο: η κατάκτηση του κόσμου με τη λογική. Η ανθρωπότητα θα βρεθεί στο κατώφλι μιας χρυσής εποχής, αν  σκοτώσει το δράκο που φυλάει την πόρτα  και λέγεται θρησκεία. [Τα λόγια αυτά ισχύουν και για τον ιουδαϊσμό και τον ισλαμισμό και κάθε άλλη θρησκεία που καταπατά τις ανθρώπινες ελευθερίες.]