Χριστιανική ειδωλολατρία

Η λειψανολατρεία και ο φετιχισμός έγιναν πηγή δύναμης και πλουτισμού της Εκκλησίας. Οι λειψανολάτρες παραβαίνουν την εντολή να  προσκυνούν μόνο το θεό τους και προσκυνούν νεκρά κόκκαλα, κρανία και μουμιοποιημένα ανθρώπινα μέλη, άγνωστης προέλευσης, αρωματισμένα και φυλαγμένα σε χρυσές και ασημένιες θήκες. Άνθρωποι κατά τα άλλα φυσιολογικοί, πείθονται ότι προσκυνώντας πτώματα μπορούν να πετύχουν την εκπλήρωση των ευχών τους. Με την αυθυποβολή έχουν την ψευδαίσθηση ότι βιώνουν θαύματα. Η λατρεία τους  είναι λατρεία θανάτου. Κτίζουν τράπεζες ναών- τάφων του θεού πάνω σε λείψανα. Πίνουν και τρώνε συμβολικό αίμα και σώμα προσδοκώντας να λειτουργήσει ομοιοπαθητικά, σαν φάρμακο αθανασίας. Οι σκεπτικιστές δίνουν τα ρέστα τους, όταν σχολιάζουν την προσκύνηση ιερών φετίχ.  Στις 14 Μαϊου 2017 έγιναν δεκτά στην Αθήνα με τιμές αρχηγού κράτους λείψανα της αγ. Ελένης.  Τον Ιούλιο του 2017 τέθηκε σε προσκύνημα στο Αγρίνιο ένα κάστανο, βρασμένο από τον άγ. Παϊσιο. Τα σχόλια σε πολλούς ιστότοπους καυτηρίασαν τον κερδοσκοπικό χαρακτήρα αυτών των εκδηλώσεων και την ευπιστία των ευσεβών («Η εκμετάλλευση σε όλο της το μεγαλείο. Όλα για την κονόμα!». «…Όλα αυτά τα λείψανα που περιφέρουν εδώ κι εκεί για να γεμίζουν το ταμείο είναι στην πραγματικότητα μετρητής βλακείας. Μετράνε πόση ακόμα αντέχετε, πριν σας σερβίρουν το επόμενο δάχτυλο του οσίου τάδε, τη φτέρνα του προφήτη δείνα, το ιερό σανδάλι, τα γυαλιά  κάποιου καλόγερου κτλ. κτλ.»). Άλλα σχόλια επισημαίνουν ότι η προσκύνηση λειψάνων είναι προχριστιανικό ειδωλολατρικό έθιμο, που έρχεται σε σύγκρουση με την αγία Γραφή  («Νεκρόφιλοι ειδωλολάτρες …», «…Σε ποιο σημείο μιλά η αγία Γραφή για ειδωλολατρική λατρεία οστών και άλλων υπολειμμάτων; …», «Τι γνώμη θα είχε ο Χριστός για τη λατρεία των λειψάνων; Εγώ λέω ότι θα έπαιρνε το φραγγέλιο…») [Πρέπει να προσθέσουμε ότι οι Έλληνες τιμούσαν τάφους και λείψανα ηρώων, ακόμη και προσωπικά αντικείμενα ανθρώπων, που τους αποθέωναν μετά θάνατον. Δεν κομμάτιαζαν όμως τα λείψανά τους ούτε τα εμπορεύονταν]. Κάποιοι σχολιαστές διαμαρτύρονται με την αγιοποίηση εγκληματιών («Όχι και αγία η σατανική αυτή γυναίκα (Ελένη) που με το γιο της σκότωσαν τόσους και τόσους μέσα από ραδιουργίες και ίντριγκες…»). Δεν λείπουν και τα χιουμοριστικά σχόλια, όπως «ούτε λόγος για τα κόκκαλα των τριών μάγων που ανακάλυψε στο τουρ των αγίων τόπων η 80χρονη Ελένη». «Παραλίγο να ανακαλύψει και τα ψαροκόκκαλα από τα αποφάγια  του γνωστού θαύματος».  «Αφού απέτυχαν όλοι να σώσουν τη χώρα, ας γίνει ένα κόμμα λειψάνων, μήπως και δούμε το θαύμα». «Ο λαός είναι ήδη ένα λείψανο».  Απολαυστικοί είναι και οι διάλογοι, σαν κι αυτoύς: - Κάποια στιγμή θα σου συμβεί κάτι και θα ξυπνήσεις…

-Εσείς να δούμε, πότε θα ξυπνήσετε…

-Ο θεός είναι μεγάλος

-Ο δικός μας είναι πιο μεγάλος

-Όποιος πιστεύει, να πληρώνει τους ρασοφόρους από την τσέπη του…

- Τι είσαι, μωρή, που κατακρίνεις τον κόσμο για τα πιστεύω του;
-Από τη στιγμή που δημοσιοποιείτε τη νεύρωσή σας, έχουμε δικαίωμα να σας κρίνουμε….

(απάνθισμα σχολίων από Πρόταγκον και Νιουζμπίστ , 14^ης Μαϊου 2017).
Οι χριστιανοί, από τον 4^ο αιώνα που άρχισε η ζήτηση θαυματουργών λειψάνων έπεσαν με τα μούτρα σε ανευρέσεις, εκταφές,  ανακομιδές, τεμαχισμούς και διανομές πτωμάτων. Σύνεργα βασανισμού εκτέθηκαν για προσκύνηση, όπως καρφιά, σταυροί, σχάρες, πέτρες από το λιθοβολισμό του Αγ. Στεφάνου ... και άλλα τέτοια. Αυτού του είδους η ειδωλολατρεία ανθεί και σήμερα. Παράδειγμα η προσκύνηση των γυαλιών και των πέδιλων του μοναχού Παϊσιου, των ψευδο- λειψάνων της Αγίας Βαρβάρας, του αγίου φωτός, των φιδιών της Παναγίας στην Κεφαλονιά, της παπικής εικόνας του Ευαγγελισμού στην Τήνο ... Είναι αδύνατο να κατανοήσουν οι πιστοί ότι δεν υπάρχουν θεοί και μαγικές λύσεις στα προβλήματά τους. Η ειδωλολατρεία επιζεί σαν θυσία και μετάληψη του Αμνού-Χριστού, εικονολατρεία, πανηγύρια που καταλήγουν σε κρεωφαγία και κρασοκατάνυξη και άλλα θρησκευτικά έθιμα. Τα ονόματα των εορτών  άλλαξαν, μα η ουσία παραμένει. Αν ρωτήσεις έναν απλό πιστό, τι ακριβώς πιστεύει, θα ανακαλύψεις έναν αιρετικό, που ερμηνεύει το χριστιανισμό με βάση τη δική του κοσμοθεωρία. Η πίστη του εκφράζεται με τον εκκλησιασμό στις μεγάλες γιορτές, το άναμμα κεριού ή καντηλιού, το θύμιασμα, το σταυροκόπημα κι άλλες παρεμφερείς εκδηλώσεις, άγνωστες στον αρχηγό της χριστιανοσύνης και τους συγγραφείς των ευαγγελίων. Οι πρώτοι χριστιανοί ήταν Ιουδαίοι και εφάρμοζαν τις εντολές του Μωυσή, γι αυτό ο Ιησούς είπε: «ει θέλεις εισελθείν εις την ζωήν, τήρησον τας εντολάς» (Ματθ., ιθ΄17). Αυτές τις εντολές οι χριστιανοί, υιοθετημένα τέκνα  των εβραίων «πατέρων» , τις έχουν αντικαταστήσει με  παγανιστικά έθιμα. Οι θρησκείες έχουν δώσει ιερότητα σε διάφορα αντικείμενα, σταυρούς, μισοφέγγαρα, πεντάκτινα άστρα, μετεωρίτες, βιβλία, εικόνες, σκεύη, λείψανα και άλλα συναφή. Στους πιστούς καλλιεργούν την ιδέα ότι τα αντικείμενα αυτά σώζουν από κινδύνους,  θεραπεύουν και γενικά  θαυματουργούν. Ο άνθρωπος, στην απελπισία του  παραμερίζει τη λογική και στηρίζεται πάνω σε μάταιες ελπίδες. Παραβλέπει πόσο ευάλωτα γίνονται τα ιερά αντικείμενα, όταν βρίσκονται στο έλεος αντιπάλων και πως δεν αντιδρούν όταν βεβηλώνονται και γελοιοποιούνται αυτά και οι λάτρεις τους. Αυτά έχουν ανάγκη προστασίας από τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος από αυτά. Το ιερότερο σκεύος των χριστιανών, το άγιο ποτήριο, που περιέχει τάχα το σώμα του  θεού, δεν έχει τη δύναμη ούτε τις μύγες ή τη μούχλα να αποφύγει ούτε τους αιρετικούς να ξεχωρίσει («Ὅρα οὖν μὴ μυῖαι ἐμπέσωσι εἰς τὸ ἅγιον ποτήριον, ἢ ἐξ ἀμελείας σου νοτισθῇ ἢ μοχλιάσῃ ἢ κονοπισθῇ, ἢ ἐγχειρισθῇ ὑπὸ αἱρετικῶν·»,  Μ. Βασιλείου, Περί καταστάσεως ιερέων). Ο σταυρός  που σύμφωνα με την υμνολογία είναι "όπλον αήττητον", πόσες φορές έχει κομματιαστεί και ποδοπατηθεί από αλλόδοξους, χωρίς να πραγματοποιήσει ένα μικρό θαύμα για παραδειγματισμό των ιερόσυλων, άσχετα αν τα συναξάρια και οι συγγραφείς θαυμάτων φλυαρούν περί του αντιθέτου.