Ευλογημένη μωρία.

"τοιοῦτοι γενώμεθα πρὸς τὴν διδασκαλίαν τοῦ Κυρίου, οἷόν ἐστι τὸ παιδίον ἐν τοῖς μαθήμασι· μὴ ἀντιλέγον, μήτε δικαιολογούμενον πρὸς τοὺς διδασκάλους,πιστῶς δὲ καὶ εὐπειθῶς δεχόμενον τὰ διδάγματα".(Μ. Βασιλείου Ασκητικόν ΣΙΖ΄). 

 Ο Χριστός είπε ότι η βασιλεία των ουρανών ανήκει στα παιδιά και κάλεσε τους πιστούς να γίνουν σαν κι αυτά. Ο άνθρωπος στην παιδική ηλικία είναι ακόμη άπλαστος και ακαλλιέργητος. Το παιδί αγνοεί πολλά σημαντικά πράγματα και η άγνοια οδηγεί σε ευπιστία. Είναι επιπόλαιο και συχνά δείχνει αδικαιολόγητη σκληρότητα σε πλάσματα πιο αδύναμα. Δεν έχει μάθει ακόμα να κυριαρχεί στα πάθη (ζήλια, λαιμαργία, θυμό…) και αν δεν διδαχθεί πώς πρέπει να συμπεριφέρεται, τα κουβαλά και στην ενήλικη ζωή του. Η Εκκλησία προβάλλει το πρότυπο του παιδιού, γιατί υποχρεώνεται να πειθαρχεί  σε ό,τι το διδάσκουν και τέτοιους πιστούς θέλει, που κάνουν παιδαριώδη λάθη, για να υποστηρίξουν τις θρησκευτικές τους προλήψεις.  Παράδειγμα ο ισχυρισμός του Μ. Βασιλείου (330-379 μ.Χ.) ότι η βροντή προκαλείται πάντα από την πρόθεση του θεού να φοβερίσει τους ανθρώπους, ώστε να μην αμαρτάνουν (Προς Ευνόμιον, Γ). Η μόρφωση που πήρε ο Βασίλειος  στην Αθήνα  και κοντά στο φιλόσοφο Λιβάνιο, στην Αντιόχεια, του χρησίμευσε για να αποκτήσει ρητορική ευχέρεια στη φιλοσοφική επένδυση των χριστιανικών δογμάτων, κυρίως του δόγματος της αγίας τριάδας, αντί να τον αποτρέψει να επινοεί μυθολογικές ερμηνείες σε θέματα της «θύραθεν παιδείας», όπως τα φυσικά φαινόμενα και οι αιτίες που τα προκαλούν. Αιώνες πριν από τη γέννηση του Χριστού οι Έλληνες φυσικοί φιλόσοφοι γνώριζαν ότι η βροντή δεν έχει σχέση με θεούς και δαίμονες. Ο Αναξίμανδρος (610-547 π.Χ.) και ο Αναξαγόρας (500-428 π.Χ) είχαν εξηγήσει ορθολογικά το φαινόμενο αποδίδοντάς το στη δράση των νεφών και του ανέμου. Και πράγματι, όταν ο αέρας διαστέλλεται απότομα, δημιουργεί κύμα κρούσης που παράγει τον ήχο της βροντής. Το άγιο πνεύμα δεν αποκάλυψε την αλήθεια στο Βασίλειο και τον άφησε να πιστεύει ότι ο θεούλης εξαπολύει τις βροντές για να φοβερίζει σαν μπαμπούλας τους  ανθρώπους. Η επιστήμη ευδοκιμεί εκεί που υπάρχουν ευνοϊκές συνθήκες και πλεόνασμα χρόνου και πνεύματος. Τέτοιες συνθήκες απουσιάζουν από το χώρο της Εκκλησίας, η οποία ευνοεί τη δουλεία και χαρακτηρίζει τους πιστούς «αχρείους δούλους», που μόνο καθήκον έχουν την «σωτηρία της ψυχής». Η αγραμματοσύνη υμνήθηκε στο πρόσωπο των μαθητών του Ιησού ως θεάρεστη ιδιότητα. Ο Παύλος,  θεμελιωτής του Χριστιανισμού,  κήρυττε ως αληθινή σοφία την «δια Χριστόν μωρία». Ακόμη και σήμερα που η Επιστήμη έχει ανατρέψει τα θρησκευτικά δόγματα, οι πιστοί, ενώ καταβροχθίζουν τους καρπούς της γνώσης, δηλ. τα επιτεύγματα της τεχνολογίας, καταδικάζουν την «κοσμική σοφία» ως σατανική. Η επιστήμη με όπλο τη λογική σκοτώνει τα παράλογα δόγματα που τρέφει η πίστη. Κάποτε η Εκκλησία έριχνε στην πυρά τους  επιστήμονες σαν αιρετικούς μαζί με τα βιβλία τους. Ο φόβος της Ιερής Εξέτασης υποχώρησε με τον περιορισμό της παντοδυναμίας των παπών και το ενδιαφέρον της αστικής τάξης για τις επιστήμες και τις ανθρωπιστικές σπουδές. Η Εκκλησία στην Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα ένιωθε για τις επιστήμες και τα γράμματα την ίδια αποστροφή με την Ιερά Εξέταση. «Το κακό θα σας έρθει από τους διαβασμένους» απειλούσε ο Κοσμάς  ο Αιτωλός, που ήθελε τα σχολεία να υπηρετούν αποκλειστικά τη θρησκεία. Λόγιοι που αποπειράθηκαν να διδάξουν Φιλοσοφία, Λογοτεχνία, Μαθηματικά και Φυσική συνάντησαν λυσσαλέα αντίδραση. Ο Μεθόδιος Ανθρακίτης καθαιρέθηκε (1720) και η Ι. Σύνοδος έκαψε τα τετράδια των παραδόσεων του. Μάταια διαμαρτυρήθηκε με επιστολή του προς τους προκρίτους  Ιωαννίνων: «Δεν είναι εντροπή τους να ακούεται πως έκαυσαν Λογικήν, Φυσικήν, Ευκλείδην και Αριθμητικήν;» Οι αρχιερείς υποστήριζαν ότι η μελέτη του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Νεύτωνα και του Καρτέσιου, τα  τρίγωνα και οι λογάριθμοι φέρνουν αδιαφορία εις τα θεία ... Σήμερα φανατικοί ισλαμιστές κλείνουν σχολεία και πυροβολούν παιδιά που θέλουν να μορφωθούν στο Αφγανιστάν και τη Νιγηρία. Χάρη στην πρόοδο του Δυτικού πολιτισμού ο χριστιανικός Μεσαίωνας υποχώρησε, αλλά στις ισλαμικές χώρες επικρατεί  σκοταδισμός που  απειλεί και τη Δύση. Στο Διαδίκτυο υπάρχουν πολλοί διάλογοι μεταξύ των υποστηρικτών της πίστης και των οπαδών της λογικής. Υπάρχουν μάλιστα πιστοί που υποστηρίζουν ότι η πίστη δεν συγκρούεται με την επιστήμη. Πάνω-κάτω οι διάλογοι αυτοί κινούνται στα εξής πλαίσια:

Πιστός: -Η Αγία Γραφή περιέχει θεόπνευστες αλήθειες …

Άπιστος:  –"Αλήθειες" εννοείς τα δόγματα της επίπεδης Γης, το γεωκεντρικό σύστημα, το αναλλοίωτο των ειδών, της 5000 ετών ηλικίας του κόσμου κ.λπ;  Μόλις το 1980 ο πάπας Ιωάννης – Παύλος  παραδέχτηκε ότι η Γη κινείται. 

Π: -Η επιστήμη λέει ότι τα θεμελιώδη συστατικά της ύλης δομούν το σύμπαν από ένα υποκβαντικό επίπεδο,  δηλ. «εκ του μη όντος» που λένε οι Γραφές. 

Α: -Τίποτα δεν δημιουργείται από το τίποτα. Η ύλη προκύπτει από τις διακυμάνσεις του ψευδοκενού  και  είναι αυθύπαρκτη και αιώνια. Αλλάζει μόνο μορφές.

Π: -Για να δημιουργηθεί ο κόσμος είναι απαραίτητη μια πρώτη αιτία,  ο θεός.

Α:- Γιατί να μην είναι η Φύση αιτία του εαυτού της; Ο θεός διπλασιάζει το πρόβλημα (πρόβλημα της ύπαρξης του θεού – πρόβλημα της δημιουργίας του κόσμου).

Π: -Η πρόνοια του θεού συντηρεί και κυβερνά το σύμπαν.

Α: -Η κυριαρχία του κακού δείχνει ένα θεό αδύναμο, αδιάφορο ή ανύπαρκτο.

Π: - Η πίστη δίνει νόημα στη ζωή των ανθρώπων

Α: -Καθένας δίνει στη ζωή του το νόημα που θέλει.

Π: - Η πίστη δεν είναι θέμα λογικής. Είναι προσωπικό, εσωτερικό γεγονός.

Α: -Ο Καντ δεν μπορούσε ν’ αποδείξει με τη νόηση την ύπαρξη θεού, γι αυτό τη στήριξε στον α πριόρι (προ εμπειρικό) ηθικό νόμο, μέσα σ’ ένα κόσμο  ανηθικότητας.

Π: -Στο μεταπτωτικό κόσμο  κακό είναι η απουσία του καλού.

Α: -Και η αρρώστια είναι απουσία της υγείας. Αυτό δεν μας απαλλάσσει από τις συνέπειές της. Ο κόσμος  λειτουργεί με ζεύγη αντίθετων δυνάμεων: έλξη-άπωση, φως –σκοτάδι, ζωή-θάνατος, καλό-κακό  κλπ.. Το ιδανικό είναι να υπάρχει ισορροπία.

Π: - Ο θεός κυβερνά τον κόσμο και όλα εξαρτώνται από αυτόν.

Α:-Ο φιλόσοφος Ξενοφάνης υπέθεσε ότι τα ζώα, αν μπορούσαν, θα ζωγράφιζαν τους θεούς τους όμοιους με αυτά. Οι άνθρωποι δημιούργησαν ανθρωπόμορφους θεούς. Κάθε πολιτισμός έφτιαξε τη θρησκεία του. Ο κόσμος της θρησκείας είναι αντανάκλαση του επίγειου κόσμου. Η ιδέα του θεού είναι υποκειμενική πλάνη

Π: -Η θρησκεία παρηγορεί τον άνθρωπο και μειώνει τη δυστυχία του

Α:-Η θρησκεία τρέφεται από τη δυστυχία του ανθρώπου. Χωρίς αυτήν δεν υπάρχει.

Π:-Υπάρχει αντίθεση ύλης-πνεύματος, ψυχής-σώματος, που το ένα αντιστρατεύεται το άλλο.

Α:-Η θεωρία της Σχετικότητας και η Μικροφυσική δείχνουν το μονισμό της ύλης. Η Κοσμολογία τη δομή και εξέλιξη ενός κόσμου που αναδύεται και αυτοδημιουργείται. Η Βιολογία  φανερώνει ότι ο άνθρωπος είναι βιολογικό= φυσικό ον με ψυχοσωματική ενότητα.

Π:- Στο θεμέλιο της θρησκείας μπορείς να οικοδομήσεις την ηθική.

Α:- Ένας άθεος μπορεί να είναι το ίδιο ηθικός με ένα πιστό. Η γνώση της αλήθειας λυτρώνει από αυταπάτες. Κάνει τους ανθρώπους να μην ελπίζουν σε μετά θάνατον δικαίωση και να μην απαξιώνουν τη μόνη υπαρκτή επίγεια ζωή για χάρη μιας άλλης ανύπαρκτης!