Αλληγορίες

Κάποτε ήμασταν "πρωτόπλαστοι", χωρίς ενοχές και φόβους, μέσα στον "παράδεισο" της άγνοιας της παιδικής μας ηλικίας, τότε που η ευτυχία φάνταζε εύκολος στόχος. Η "γνώση", καρπός της πείρας, μας έβγαλε από τον κήπο της μακαριότητας, μας άνοιξε τα μάτια του νου και συνειδητοποιήσαμε, ποιοι είμαστε, πώς λειτουργούμε, ποια είναι η σχέση μας με το γοητευτικά θανατηφόρο σύμπαν που μας περιβάλλει.  Είναι άδικο να ζεις με το φόβο του θανάτου αντιμετωπίζοντας το "κακό" σε όλες τις εκφάνσεις του, σ' ένα μάταιο αγώνα ζωής, εκ των προτέρων καταδικασμένο. Έπρεπε να βρούμε προσχήματα, να δικαιολογήσουμε αυτή την αδικία. Οι θρησκείες μας τα έδωσαν: Πληρώνουμε, λέει, προπατορικές αμαρτίες. Η επίγεια κόλαση πήρε μεταφυσικές διαστάσεις. Όμως και οι πιο φανατικοί  στο πίσω μέρος του μυαλού τους αντιλαμβάνονται πως το παραμύθι των θρησκειών ξέφτισε κι ανάμεσα από τα ξέφτια φεγγίζει η αλήθεια. Ο σκυθρωπός θεός, ο αλλαζονικός κριτής  που μας κατασκοπεύει και σαδιστικά καγχάζει για τη ματαιότητά μας, είναι ίσος και όμοιός μας, μέσα μας και γύρω μας, κι η δική μας μοίρα είναι και δική του.

η θρησκεία αποκοιμίζει το λαό

Ευχή της Μεγάλης Εβδομάδας

Όλο το πένθος κι ο θρήνος της Μεγάλης εβδομάδας, ας αφιερωθεί στα ατέλειωτα πάθη των Αθώων της Γης (ανθρώπων και ζώων) από καταβολής κόσμου μέχρι σήμερα. Ένα άγραφο, παγκόσμιο Μαρτυρολόγιο εμπλουτίζεται καθημερινά με φρικτές ιστορίες κακίας και παραλογισμού. Στη μνήμη των ακούσιων και αφανών θυμάτων σκυθρωπών θρησκειών και βάρβαρων κοινωνιών, κάθε πονετική καρδιά άς προσφέρει δάκρυα συμπόνιας κι ευχές, να γίνει κάποτε πραγματικό το όραμα μιας κοινωνίας Αγάπης και Ειρήνης. Επικαλούμαι το Πνεύμα της Αγάπης, να θριαμβεύσει δαμάζοντας τη μανία του Κακού: "Της ζωής αυγή, του φωτός πηγή, κάνε την Αγάπη βασιλιά στη Γη/ Κάνε το καλό -σε παρακαλώ- ν' απλωθεί στον κόσμο τον απατηλό. / Νά 'ρθει η αλλαγή σαν τη χαραυγή, σαν βροχή που πέφτει στη φρυγμένη Γη..."