Σκοταδιστικές δοξασίες από τον άμβωνα τον 21ο αιώνα

Ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος  σε κήρυγμά του στον καθεδρικό Ναό της Αγ. Σοφίας Θεσσαλονίκης, που δημοσιεύτηκε στο you Tube στις 28/11/2018, υποστήριξε ότι του τηλεφώνησε ένας «διαπρεπής επιστήμων», του οποίου δεν πρόλαβε να συγκρατήσει το όνομα (τόσο διαπρεπής!) και του εκμυστηρεύθηκε ότι δεν υπάρχει άλλος πλανήτης μέσα στον ουράνιο κόσμο εκτός από τη Γη και ότι αυτό το λένε μεταξύ τους μεγάλοι  επιστήμονες (ποιοι άραγε;), αλλά το κρατούν μυστικό από τους απλούς ανθρώπους. Χωρίς επιστημονικές γνώσεις, χωρίς τεκμηρίωση, άνθρωποι με θρησκευτική εξουσία σαν τον Άνθιμο  μιλούν για θέματα κοσμολογίας με σκοπό να πείσουν ότι η Γη είναι το κέντρο του σύμπαντος, επίπεδη και ακίνητη και πέρα από αυτήν υπάρχει η κόλαση με τους διαβόλους και ο παράδεισος με το θεό και τους αγγέλους. Το μεσαίωνα μπορούσαν να επιβάλλουν αυτά τα δόγματα της Βίβλου βασανίζοντας και καίγοντας επιστήμονες. Τώρα ελπίζουν στη δύναμη της πειθούς που τους δίνει το αξίωμά τους και στην πνευματική οκνηρία του ποιμνίου, που θα καταπιεί αμάσητο το ψέμμα. Ευτυχώς,μορφωμένοι άνθρωποι αντιδρούν σε τέτοια σκοταδιστικά κηρύγματα και γράφουν σχόλια σαν κι αυτά που διάβασα κάτω από το επίμαχο βίντεο: «οποιοσδήποτε μπορεί με ένα ζευγάρι κυάλια ή τηλεσκόπιο να δει την περιστροφή του πλανήτη Δία και τους δορυφόρους του, τις ερήμους στον Άρη…. τον Κρόνο και τις φάσεις της Αφροδίτης…». Κάποιος αναρωτιέται, γιατί δεν γελά το ακροατήριο και κάποιος άλλος, αν μιλά ο Σεφερλής μασκαρεμένος σε Άνθιμο. Άλλος επισημαίνει ότι ο Άνθιμος τα λέει αυτά μια μέρα μετά την προσεδάφιση του διαστημικού ερευνητικού σκάφους InSight της NASA στον πλανήτη Άρη, από την οποία υπάρχουν στο ίντερνετ φωτογραφίες.  Ένας σχολιαστής ειρωνεύεται την αντίφαση  του Άνθιμου, που λέει ότι  ο Θεός υπάρχει, αν και δεν μπορεί να παρατηρηθεί, ενώ δεν υπάρχουν οι πλανήτες, αν και μπορούμε να τους παρατηρήσουμε.  Εύστοχο είναι και το σχόλιο που παρομοιάζει τον Άνθιμο με τους μουσουλμάνους ιεροκήρυκες  που κηρύττουν παρόμοιες δοξασίες  εκμεταλλευόμενοι το φόβο και την άγνοια του ποιμνίου τους.

Αλλάζουμε παραμένοντας ίδιοι.

Όλα στον κόσμο αλλάζουν. Ο άνθρωπος δεν εξαιρείται από τον κανόνα. Οι εξωτερικές και εσωτερικές αλλαγές που υφίσταται οφείλονται σε  παράγοντες όπως: η συνεχής ανανέωση των σωματικών κυττάρων, οι ορμονικές εκκρίσεις, οι μεταβολές της ηλικίας, οι περιβαλλοντικές επιδράσεις, η απόκτηση νέων γνώσεων και εμπειριών που αυξάνουν τις συνάψεις του εγκεφάλου, τα κοινωνικά ερεθίσματα,  αρρώστιες, ατυχήματα, ιατρικές επεμβάσεις… Αυτά κάνουν τον άνθρωπο ν’ αλλάζει σωματικά και πνευματικά. Αποκτά νέες συνήθειες, πεποιθήσεις, προτιμήσεις, άλλους στόχους, άλλο χαρακτήρα και άλλη συμπεριφορά. Αναμνήσεις σβήνονται. Δεξιότητες που δεν εξασκούνται  ατονούν …και παρ’ όλο που η συνείδηση διατηρεί την ταυτότητα του ατόμου, συχνά το ίδιο το άτομο αισθάνεται άλλος άνθρωπος. Έτσι προκύπτει το «παράδοξο της ταυτότητας»,  να αισθάνεται δηλαδή ο άνθρωπος ότι παραμένει ο ίδιος, ενώ έχει περάσει ανεπιστρεπτί από σταδιακές ριζικές αλλαγές. Το παράδοξο εξηγείται, αν δούμε τον άνθρωπο ως αποικία κυττάρων και μικροοργανισμών, που δρουν σαν να είναι υπήκοοι μιας χώρας. Η δράση τους παράγει έργο, ιστορία και πολιτισμό. Γεννιούνται, εξελίσσονται, πεθαίνουν  και το έργο τους συνεχίζεται από τους απογόνους τους. Κάθε χώρα υφίσταται αλλαγές, χωρίς να χάνει την ταυτότητά της –αν και υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις-. Έτσι κι εμείς, παρά τις εσωτερικές και εξωτερικές αλλαγές μας δεν χάνουμε τη συνείδηση της ατομικής μας ταυτότητας και ύπαρξης.

Σύγχρονη ηλιολατρεία

 Όλες οι θρησκείες κατάγονται από τη λατρεία της φύσης και τη θεοποίηση των φυσικών φαινομένων, που οι πρώτοι άνθρωποι  αντιλήφθηκαν ανθρωπομορφικά. Ο ήλιος, πηγή ζωής και φωτός, έγινε αντιληπτός ως επουράνιος βασιλιάς και καθιερώθηκε ως ύψιστος θεός, δωρητής των υλικών και πνευματικών αγαθών. Η πανάρχαια ηλιολατρεία και  αστρολατρεία κληροδότησαν στις σύγχρονες θρησκείες τα ιερά τους σύμβολα και τις κύριες εορτές τους, που είναι συνδεδεμένες με την ετήσια φαινομενική πορεία του ήλιου. Μία από αυτές τις γιορτές είναι τα Χριστούγεννα, που ορίστηκε από την Εκκλησία να γιορτάζονται κατά την περίοδο του χειμερινού ηλιοστασίου, στη θέση αντίστοιχων αρχαίων ηλιολατρικών εορτών. Το χειμερινό ηλιοστάσιο σηματοδοτεί την έναρξη της πορείας προς την άνοιξη και προμηνά την αναγέννηση της φύσης και το θρίαμβο του φωτός επί του σκότους. Η χριστιανική μυθολογία συνέδεσε τη λειτουργία αυτή του ηλιακού φωτός και της επίδρασής του στη γη με την ενσάρκωση και γέννηση του χριστιανικού σωτήρα, που φέρει στο κεφάλι του, γι αυτό το λόγο, το ηλιακό φωτοστέφανο και έχει ως αντιπροσωπευτικό σύμβολό του το σταυρό, ένα αρχαίο παγκόσμιο ηλιακό σύμβολο. Η πρώτη ανθρώπινη θρησκεία επιβιώνει και σήμερα μεταλλαγμένη. Προσκυνήστε λοιπόν ευλαβικά τον Ήλιο της δικαιοσύνης, που η φαντασία των πιστών  προσάρμοσε στα ανθρώπινα μέτρα.

Ο εγκέφαλος μας εξαπατά; Θρησκευτικά βιώματα και εγκέφαλος.

Κυβερνήτης του σώματος είναι ο εγκέφαλος. Με τη βοήθειά του κρίνουμε, συγκρίνουμε, συμπεραίνουμε και αποφασίζουμε για το κάθε τι που μας αφορά. Αν δεν είχε εξελιχθεί από την εποχή των σπηλαίων μέχρι σήμερα, θα πιστεύαμε ακόμη στα παραμύθια των προγόνων μας για τα φυσικά φαινόμενα και τον κόσμο που ζούμε. Κάποιοι όμως υποστηρίζουν ότι μας εξαπατά. Όλα γύρω μας, λένε, δεν έχουν απόλυτη ύπαρξη. Ο νομπελίστας ερευνητής του εγκεφάλου Roger Sperry γράφει ότι πριν το σχηματισμό του εγκεφάλου δεν υπήρχε χρώμα και ήχος στο Σύμπαν ούτε αρώματα ούτε γεύσεις ούτε καν ελάχιστα άλλα αισθητηριακά ερεθίσματα. Πριν από τον εγκέφαλο το Σύμπαν ήταν απαλλαγμένο από πόνο και αγωνία…  Έστω ότι έτσι έχουν τα πράγματα. Και πάλι δεν μπορούμε να αρνηθούμε τη φύση μας. Είμαστε φτιαγμένοι για να λειτουργούμε με τη σκέψη. Αν την αρνηθούμε, ακρωτηριάζουμε τον εαυτό μας, χαλάμε την πυξίδα που μας προσανατολίζει μέσα στον ωκεανό ενέργειας που ζούμε, αυτοκαταστρεφόμαστε. Αφού η φύση μας πρόσφερε αυτό το εργαλείο, καθήκον μας είναι να το τελειοποιούμε και όχι να το αχρηστεύουμε και να το πετάμε. Η φύση όλα τα κατευθύνει προς το συμφέρον του συνόλου. Μας εξέλιξε για να συνεργαζόμαστε, να γίνουμε ο νους και η καρδιά της,  μας δίνει το δικαίωμα να διεισδύσουμε στα μυστικά της, να την κατανοήσουμε και να δραστηριοποιηθούμε σωστά. Αυτό είναι το όπλο μας στον αγώνα επιβίωσης και προόδου. Γι αυτό πρέπει να καλλιεργούμε τη σκέψη μας και όχι να τη νεκρώνουμε με στείρους διαλογισμούς, επιτρέποντας σε άλλους να σκέφτονται για μας και προδίδοντας το πολύτιμο απόκτημα, την ελευθερία της σκέψης. Εξελίσσοντας τη σκέψη μας πλησιάζουμε την αλήθεια, όποια κι αν είναι αυτή. Και η δική μας, η ανθρώπινη αλήθεια είναι ό,τι αντιλαμβανόμαστε και ό,τι μας διδάσκει η πείρα της ζωής μέσα στον κόσμο που μας περιβάλλει είτε είναι υπαρκτός είτε είναι δημιούργημα των αισθήσεών μας. Από τη στιγμή που είμαι πλάσμα της φύσης είναι γελοίο να προσπαθώ να γίνω υπερφυσικό ον. Ο βάτραχος του μύθου ήθελε να γίνει βουβάλι και φούσκωνε - φούσκωνε, ώσπου έσκασε.  Κανείς δεν έχει δικαίωμα να σε κατακρίνει, γιατί δεν μπόρεσες να ξεπεράσεις τη φύση σου. Αυτή που σε δημιούργησε θα φροντίσει για την εξέλιξή σου, εφόσον της είναι αναγκαία, φτάνει να ακολουθείς τους νόμους που χάραξε μέσα σου, τους νόμους της λογικής, που είναι η θεϊκή σου σοφία. 
Θρησκευτικά βιώματα και εγκέφαλος: Ένα χριστιανικό παρακλάδι, οι Πεντηκοστιανοί, θεωρούν τη γλωσσολαλιά, δηλ. την ακατάσχετη φλυαρία σε ακατάληπτη γλώσσα, ως  εκπλήρωση της υπόσχεσης του Χριστού να στείλει στους πιστούς  άγιο Πνεύμα. Αγνοούν ότι το σύμπτωμα αυτό εμφανίζεται σε άτομα με βλάβη στον αριστερό κροταφικό λοβό (αφασία Wernicke). Οι κροταφικοί λοβοί έχουν σχέση με την ακοή και τη γλώσσα, γι αυτό τα άτομα με αυτή την πάθηση δεν καταλαβαίνουν αυτά που ακούν και μιλούν ακαταλαβίστικα. Υπάρχουν πιστοί που περιέρχονται σε κατάσταση έκστασης. Άλλοι αισθάνονται εσωτερική γαλήνη, χαλάρωση και επικοινωνία με το θεό ή το σύμπαν. Ο διαλογισμός, ανατολίτικη πρακτική αυτοσυγκέντρωσης και η προσευχή προκαλούν τέτοιες καταστάσεις κάνοντας να υπολειτουργεί ο άνω κροταφικός λοβός, που μας βοηθά  στον προσανατολισμό μέσα στο χώρο.  Πολλά άτομα που διακρίθηκαν στη θρησκεία τους, όπως ο προφήτης Ιεζεκιήλ, ο απόστολος Παύλος (Κορινθ.Β΄, ιβ΄7), η Ζαν ντ’ Αρκ, ο Μωάμεθ, ο Βούδας κ.α., πάθαιναν επιληψία. Στην αρχαία Ελλάδα ονόμαζαν την επιληψία σεληνιασμό και ιερά νόσο. Και στον υπόλοιπο αρχαίο κόσμο θεωρούσαν τη νόσο αυτή κατάληψη του πάσχοντα από πνεύματα, γι αυτό  προσπαθούσαν να τα διώξουν με εξορκισμούς, όπως έκανε και ο Χριστός. Ο Ιπποκράτης δίδαξε ότι η επιληψία είναι αρρώστια του εγκεφάλου και δεν έχει τίποτε το υπερφυσικό. Πράγματι η επιληψία κροταφικού λοβού (ανεξέλεγκτη λειτουργία νευρώνων στην περιοχή ελέγχου της κίνησης) προκαλεί θρησκευτικά συναισθήματα, εξωσωματικές εμπειρίες και υπεργραφία (γραφή ακατάληπτων κειμένων). Το ίδιο αποτέλεσμα έχει η διέγερση των κροταφικών λοβών από πίεση, άγχος, υπογλυκαιμία, υποξία ... ή με τεχνητό τρόπο, π.χ.  το «κράνος του θεού» του δρ. Μ. Persinger  που το μαγνητικό του πεδίο διεγείρει τους κροταφικούς λοβούς και προξενεί αίσθηση θεϊκής παρουσίας.  Αν όμως αφαιρεθεί μέρος κροταφικού λοβού ή προσβληθεί το άτομο από Αλτσχάιμερ, προκύπτει θρησκευτική αδιαφορία. Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι τα θρησκευτικά βιώματα έχουν σχέση με  την κατάσταση του εγκεφάλου και μπορούν να προκληθούν από βλάβη ή ερεθισμό συγκεκριμένων σημείων του.

Η θρησκεία δεν βοηθά στη βελτίωση του ανθρώπου

 Η θρησκεία, αν και είναι στοιχείο του πολιτισμού, δεν έκανε καλύτερο τον άνθρωπο με την επίδρασή της. Εξαιτίας της οι άνθρωποι χωρίστηκαν σε αντίπαλα στρατόπεδα που μισούνται θανάσιμα και αλληλοκατηγορούνται. Οι ισλαμιστές διαπράττουν φόνους και αυτοκτονίες βλέποντας στο πρόσωπο του μη μουσουλμάνου το σατανά και ορίζοντας αυθαίρετα ποιος πρέπει να πεθάνει. Με το ίδιο πρόσχημα ο πρώην αμερικανός πρόεδρος Τζορτζ Μπους είχε χαρακτηρίσει τη Βόρ. Κορέα, το Ιράν και το Ιράκ ως άξονα του κακού και κήρυξε πόλεμο για «ν’ απαλλάξει τον κόσμο από τους σατανάδες». «Οι θρησκευτικές διαμάχες έχουν αναχαιτίσει την πορεία του πολιτισμού και οι σημερινές εκδοχές τους θα μπορούσαν να τον καταστρέψουν» (Κρίστοφερ Χίτσενς «Η Βίβλος του άθεου»).  Αυτό συμβαίνει επειδή η θρησκεία είναι ο δούρειος ίππος οικονομικών και άλλων συμφερόντων. Η επίκληση θρησκευτικών ιδεολογιών και συμβόλων έχει σκοπό την παραπλάνηση. "Οι άγιες Γραφές είναι ανθολογίες βίας και εκδίκησης" (Σαμ. Χάρις «Το τέλος της πίστης»). «Όταν υιοθετούμε τη ρητορική της σύγκρουσης οδεύουμε προς την κόλαση» (Έλεν Πάγκελς, καθηγ. Θρησκειολογίας, «Καταγωγή του Σατανά»).  Μπροστά στον ανθρώπινο παραλογισμό και τις φρικτές του συνέπειες ο «θεός» μένει σιωπηλός και ασυγκίνητος. Το ερώτημα του πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ΄ σε επίσκεψή του στο Άουσβιτς: «Γιατί, Κύριε, σιώπησες; Γιατί μπόρεσες να ανεχτείς όλα αυτά;» μένει αναπάντητο. Αν υπάρχει θεός που ανέχεται να συμβαίνουν τόσο φρικτά πράγματα στον κόσμο, είναι ή άδικος ή σαδιστής ή αδιάφορος. Οι τρεις κυρίαρχες θρησκείες, χριστιανισμός, ιουδαϊσμός και ισλαμισμός καλλιεργούν το ρατσισμό, τη βία και την άρνηση της λογικής. Στα ιερά τους βιβλία υπάρχουν φράσεις που μπορούν να δικαιολογήσουν τα πάντα. Γι αυτό το λόγο: «από τους ραβίνους,  παπάδες,  ιμάμηδες, αγιοτολάχ και λοιπούς μουλάδες, προτιμώ το φιλόσοφο» (Μισέλ Ονφρέ Πραγματεία περί αθεολογίας, εκδ. Εξάντας). Θα περίμενε κανείς ότι τον 21^ο αιώνα η ανθρωπότητα δεν θα κινδύνευε από θρησκευτικά μίση. Η πραγματικότητα διαψεύδει εκείνους που νομίζουν ότι ο θρησκευτικός φανατισμός έχει ξεθυμάνει και δεν μπορεί πια να πυροδοτήσει νέους ιερούς πολέμους. Οι άνθρωποι εξακολουθούν να κυριεύονται από ιερό μένος, τόσο ώστε γίνονται ικανοί να διαπράξουν τα χειρότερα εγκλήματα εν ονόματι της θρησκείας τους. Πρόσφατο παράδειγμα είναι τα εγκλήματα των ισλαμιστών σε χώρες της Ανατολής και της Δύσης. Στο παρασκήνιο, βέβαια, δρουν αθέατες οι διεθνείς κλίκες που επωφελούνται από τέτοιες καταστάσεις, αλλά και τις προκαλούν. Κινητοποιούν ορδές εξαγριωμένων φασιστοειδών που καίνε, κακοποιούν και δολοφονούν όποιον υποπτεύονται ότι ασέβησε στα ιερά και όσιά τους κι ας τους έχει προσφέρει τη φιλία και συνεργασία του, όπως ένας αμερικανός πρέσβης που δολοφόνησαν οι ισλαμιστές με φρικτό τρόπο στη Βεγγάζη της Λιβύης στις 12 Σεπτεμβρίου 2012.  Ο θρησκευτικός φανατισμός, αφού δίχασε, αναστάτωσε και ισοπέδωσε  χώρες της Ανατολής, εισβάλλει με τον μανδύα της προσφυγιάς και της μετανάστευσης στις  χώρες του δυτικού κόσμου και απειλεί να εγκαταστήσει σ’ αυτές βάρβαρα έθιμα, όπως ακρωτηριασμούς γεννητικών οργάνων, τελετές με αυτομαστιγώματα στους δρόμους, υποβάθμιση των γυναικών κ.λ.π. σε βάρος της ανεξιθρησκείας, της δημοκρατίας και της ισότητας. Οι φανατικοί ισλαμιστές που καταφεύγουν στη Δύση, εκμεταλλεύονται την ανοχή του Δυτικού πολιτισμού  και είναι έτοιμοι με κάθε αφορμή να σκορπίσουν τον τρόμο και το θάνατο, για να επιβάλλουν το θρησκευτικό σκοταδισμό και το νόμο της σαρία. Μεγάλη ευθύνη έχει γι αυτό η μερίδα των πολιτικών που τους χρησιμοποιεί ως ψηφοφόρους και των εργοδοτών που εκμεταλλεύονται τα φτηνά εργατικά χέρια.